Evet, vatan – millet sevgisi AMA…
Gerçeği…
Her an kalbinde taşıdıkların!!!
Vatanı da taşıyoruz kalbimizde, özellikle gurbette…
Gel gör ki toprağın dışında insan ile uğraşmak, emek harcamak…
Bir kumardan ibaret…
Genelde kaybettiğin bir kumar, kaybetmediğin kalbindeki sevgin…
O insanlar nadiren yanlıktır seni, tanıdıkların – bildiklerin…
Kardeşin bahçesi, giriş öyle güzel oldu ki, yarına kısmetse boya…
İnan…
Dört kişi, kendilerine göre yuvarlanıyorlar…
Hilal…
Beni bugün öyle üzdü ki, bir şey söyledi…
İçim cız etti…
O yüzden bunca emek, sadece çocuklar için. Halbuki nesi var…
BILMIYORLAR…
Görmemişler, Allah da göstermesin…
Anla…
Kot meselesi, hani yırtık pırtık…
Öyle acı şeyler gördüm ki, o kadar acı VE yine sadece izle haberleri…
Dünyada bebeler, bir deri bir kemik. Buna rağmen çok üzdü beni söyledikleri…
Biliyor musun, bir gün götürüp göstermek isterim, Burak…
Götürmüştüm yanımda, öksüzlerin yanına gördü sefaleti…
Daha küçüktü, düşünemedim, hayvanlık bende…
Bu yüzden çekiniyorum göstermeye, söz ile…
Laf ile…
Nasıl ki yazdım binlerce sayfa, anlatamadım derdimi…
Kimi zaman yaşamalı insan, insan olan, görmeli…
Ki…
Ders olsun ona!
Ne kadar acı değil mi, acı…
Ama…
Gerçeğin ta kendisi, bu milletinde başına gelecek var…
Rahmetlinin annesinin bana yönelik söylediği gibi:
“Ya çekecek cefası ya yaşayacak sefası var!”
Bil bakalım hangisi…
Hangisini yaşıyor bu çeyrek, çocuklar…
Kalbinde olan sevdiklerin tek gerçek, TEK!