Göz doktorum telefon etti, ağzıma sıçtı diyebilirim…
Allah var yukarıda GERCEKTEN yardım etmek istiyor…
Bütün apartman görüyor halimi
“Konuşman LAZIM, sorman LAZIM. Kendin ile ilgilenmem LAZIM”
Herkesin dediği, HERKESIN…
Konuşmuyorum…
Kendimle ilgili, istemiyorum…
KIMSE anlamıyor beni. En önemli testi yapmamış, sordu arabayla mı geldin…
Evet dedim, aklıma bile gelmedi
O kadar bezdim ki kendimden, tiksindim…
Evet kimseyle konuşmuyorum diyebilirim. Yazmıştım seneler öncesi…
Yazarak döküyorum içimi
EVET…
Bir bunalım, bir çeşit depresyon…
Hatta burnout dileyebilir kimisi…
Değil,
Bezginlik, ağrılar…
EN ufak bir harekette öyle ki kalan bir gramı da alıyor
Yoruldum, YORULDUM
Hepsi bu