Yürekten güldüm, sizin de gülmenizi istedim…
Unutulmaz çizgi roman karakteri, Mr. Blöf ve köpeği Puik…
Ve bizim evin yamyamları(…)
Var benim bir Dada’m birde Dayday’im…
Dick und Doof, ülkemizde Laurel ve Hardy olarak biliniyorlar…
Gerçekten de Dayday biraz topluca, Dada…
Mr. Blöf’ün Puik’i gibi, soyunsun kaburgalarını say…
Tek tek.
Birde saf…
Birde salakkk…
Aynı ben, oğlum olsa bu kadar benzemez bana. Her yönü ile ya, her yönü ile…
Kafasına vur, al ağzından lokmasını…
Biraz önce okuldan geldi doğru dükkâna, elinde sabah fırından aldığımız simit var. Özellikle doğru evlerine gitmemiş çünkü gitse, simidi ablası yiyecek. Biliyor yani, Allah’ın emri…
Çocukken, daha küçükken ablası kendi tabağını bitirir, oğlanın tabağına göz dikerdi…
Çocuk o kadar bıkmış ki bir gün ablası yine tabağa elini uzatırken…
Yürekten, canı gönüllen…
Yamyam diye bağırdı ve başladı ağlamaya.
O eve gitmedi ya, ablası simidi yemesin diye…
Bu sefer annem simitten istedi, verdi AMA verirken yüzünün halini görmeliydiniz çocuğun…
Lokma lokma veriyor, annem her seferinde yeniden istiyor…
Sonunda bitti…
(…)
Verdik eline para git tazesini al yine diye…
Annem yamyam olayını anımsattı bana, çok güldük hep birlikte.