O kadar doluyum ki o kadar olur. Yazmak istiyorum ibreti âlem için, YAZAMAM, anlatamam dertlerimi. Bana üzüntü! Kusamıyorum zehri!!! Dedim yaşlarını başlarını aldılar ve ölüm hepimize, fani dünya AMA bu çokbilmişler yok mu, yok mu onlar! Aldatırlar, kandırırlar ve çok yanlış yönlendirirler, bilinirler aile içi yine de sözlerini bir şekilde dinletir, etkilerler milleti. Benim aile içi imajım, Almanya’nın Hitleri, Türkiye’nin Önderi, yarım göt, mutsuz eşek, yalnız adam ve benzeri…
Ama…
Neredeyse hiç yanlış yönlendirmedim sevdiklerimi!
Yönlendirdiysem bile, olduysa hatam…
Telafi eden…
Yine Önderdi!
Yuva yıkanın yuvası olmaz…
Asla…
Asla kadın ise, kadın denilenin kıçı kalkmaz…
Fark etmez…
Önemli değildir ha kadın ha erkek…
Kafası çalışmayan ASLA iflah olmaz!
Düşünmeyenin, düşünemeyenin göremezse gerçekleri…
Bakarsa milletin ağzına, sevdikleri, değer verdikleri bile olsa…
O insan…
Hele kadınsa bebesiyle birlikte mahkumdur sefalete.
Yok, yok ne seninle ne yanımdakiyle bir ilgisi…
Bana yakın…
AMA bana bir o kadar uzak olana sözlerim…
Hatırla, hani yazmıştım ya bir erkeğe bacak açmayı bilen artık çocuk değildir, olamaz…
Hani yaşadım ya geçenlerde bu acı gerçeği, birebir yakın çevremde…
BU SEFER DAHA BETERI…
Yok benimle, sevdiklerim, değer verdiklerimle bir ilgisi…
Kardeş değil mi, kardeş, karındaş…
Kendini > oyalayamayan < insan çok tehlikeli…
En korkuncu, biliyorsun var böylesi başımda…
Kardeş…
Kardeşin yuvasını yıkmaya çalışırsa!
Kendi bebesi hasta…
İlan ederse, inandırmaya çalışırsa kardeşinde bebesi hasta diye…
Tabii ki psikolojik bir vaka, hiç sorma…
Bilim bir tarafa benim böyle bir insan hakkında düşüncelerim, ona ne isim verdiğimi…
Hiç sorma!
Buuu…
Bireysel bir örnek, üstü olabildiğince kapalı…
Uzakta…
Toplumsalını yaşıyoruz kendi ülkemizde, yıkmaya çalışıyorlar yıkmaya…
Görebilene, anlayana…
Yuva yıkanın yuvası olmaz, ilahi adalette, kul adaleti de yapışır eninde sonunda yakasına!
