Düşman değilim ben ne sana ne ona…
Bakma…
Küfür ederim, kızarım AMA sana karşı, size karşı sorumluluğumun da bilincindeyim…
>>> Her an gidebilirim, bekliyorum adamları, telefonu <<<
Sabahtan beri it gibi koşturuyorum yine, nitelik mi nicelik mi?
Yeri gelir ikisi de AMA nitelik her zaman tercihim!
Dün akşam bir “belgesel”, tanıtıcı bir söyleşi, sohbet izledim…
Geldi aklıma bir zamanlar Türkiye Cumhuriyeti olan ülke…
Tayyipistan…
Yeni haliyle. Yapabiliriz, başarabiliriz biliyorum…
Bundan EMINIM, emin…
Yeter ki yazacaklarımı dikkate al, söz dinle!
Evlat diyor;
“Baba, Polonyalılar Çekoslovakyalırdan daha çok benziyor Almana!”
Oglummm…
Bugün bildiğimiz Polonya bir zamanlar Almanya’ydı…
Yüz yıllar boyunca!
Bugün bildiğimiz, tanıdığımız Polonya sadece gelişigüzel çizilmiş siyasi bir çizgi. İnsan “aynı” insan…
Kültür “aynı” kültür(!)
Bırak Almanların VASIFLI işçi aramalarını bir tarafa…
Yaşlılarına bakacak insan yok insan…
Buralarda bir huzur evi, en azından 3 – 5 bin lira, tabii Euro…
Ne lirası…
Polonyalılar kafayı çalıştırdı, açtı huzur evi…
Mis gibi!
Personel takır takır Almanca konuşuyor, doktorlar uzman, her biri…
Bina hotel gibi, yere süt dök yala yani…
Tıkır tıkır para kazanıyorlar, dolandırmıyorlar milleti…
Eş dost var ya, Almanlar çok memnun gidiyorlar ziyarete ihtiyarlarını…
>>> hem ziyaret hem ticaret <<<
Yapıyorlar üç, beş gün izin…
Polonyalılara ARTI getiri…
Bilmem…
Anladın mi ne demek istediğimi?
Güney sahillerimiz…
Cennetten bir köşe, millete hem iş imkânı hem ülkeye getiri…
Kazan hem ihtiyardan hem gelen giden akrabadan, eşten dosttan…
Badem…
Hırsız badem, arsız badem duydun mu beni?