Kameralar…
Dar açıda, meydanları artık dolduramadığı için mi acaba?
Korkar oldum Türkiye’yi aramaya, bu sabah Yxxx ile konuştum…
Daha doğrusu yazıştım, hala kızı…
Küçük olanı…
Selam sabah, geçinebilir musunuz Yxxx?
“çok şükür yuvarlanıp gidiyoruz!”
Bu cümlenin yarısı doğruysa, yarısı saklamadır. Söylemez, AMA…
EMINIM Allah onunla!
Neden mi?
Kocası ile birlikte, ikisi birden iyi insanlarda onun için…
HAYIRLI EVLAT…
Hayırlı akraba, halasına varana kadar, halasına ki erkeğin hiçbir şeyi sayılmaz…
Sonra…
Ev hayvanat bahçesi, bu yüzden de pek gidip gelmem, en fazla ayaküstü…
Merhaba, merhaba…
AMA insan, yok yakınım olduğu için demiyorum. Doğruya doğru, bencil insani sevmem…
Diğerinden bahis ediyor muyum hiç?
Bunlar başka, bunlar farklı…
Bebemiz, hani ağır hasta olan. Allah yardımcıları olsun, HER AY DÜZENLI, 2 bin Tayyip Lirasi masraf (iki milyar), cepten. Hepsi yaşını başını aldılar artık, çoğu dökülüyor…
Tabii üzüntü…
Ama elden bir şey gelmez, kendimde…
Sevdiklerimde onlardan daha iyi değil ki!