😊

Hanımın dediği gibi “hep hasta, hep hasta AMA sesi öyle bir çıkıyor ki! Ölüler, korkudan dirilir! Ölüyorum, ölüyorum diyor bir türlü ölmüyor”

Bittim, bittim, tükendim diyorum…
Yine yola…
YOLUMA devam ediyorum. Geçen akşam ama nasıl fenaydım O gün…
Sabahtan Dada, ya ayakta durmaya halim yok…
Yemin ediyorum adim atmaya, kendimi taşıyorum ama gel bir Allah’a sor bir bana nasıl diye…
Okul, akşama futbol DELIRDIM, çıldırdım ya zıvanadan çıktım…
Bıraktım, o hırsla eve, anneme…
Ben senin kızının esiri miyim?
Çok, çok fena bağırıp, çağırdım. Yetti canıma…
Dedim aklini başına toplasın, SILMEYEYIM DEFTERDEN…
Bunun ne demek olduğunu annem çok iyi bilir, siktin sene ne ölüme ne dirime!

Ardından hanıma, koydu önüme üç köfte, bir sürü salata…
Çocuk muyum ben?
Ulan bu ne?
Al tabağı indir başından aşağı, bağırdım çağırdım, kızdım durdum…
Kadında ne yapsın, yorgun argın gelmiş işten, evlat köfteleri silmiş süpürmüş.

Hepimiz…
Herkes tutturmuş bir yol gidiyor hayat denilen yolda…
Ölüp, ölüp diriliyoruz bu uğurda…
Takma Önder’i kafaya!