Kirlenirsin, pislenirsin…
Ve hata…
Pas tutarsın, pas…
Hayat dediğin ne hallere sokuyor, insanı, eşyası…
Ama içindeki cevher, özün korur seni.
Eski güzelliğinden pek bir şey kaybetmesin ya…
İnsan…
Kadir, kıymet bilmez pas tutun, kirlendin diye atar bir kenara seni…
Dedik ya…
Öz, içindeki daha yıllarca…
Ayakta tutar bir zamanlar değerli olanı, kaybettirmez değerini.
Yeter ki…
Sen görebil içindeki cevheri…
Sarıl, bırakma, değer ver, sahip çık ver…
Hak ettiği değeri…
Sahi…
İnsan neden değer vermesini bilmek ki?
Yazık değil mi O değere, yazık değil mi?
İlle kaybetmen mi gerekir, ille yitirmeli mi insan…
Değer bilsin, kadir, kıymet?
Bu sadece bir örnek, getir göz önüne tarihi eserleri…
Yitirdiğin tabiat güzelliklerini…
Ve…
Daha neler neleri!