Hep bir ağızdan “Iyiii”
Halbuki çoğu zaman yalan…
Ne mutlu ona ne mutlu…
Bu dünyadan çevresindekilerin zihninde, anısında bir tebessüm bırakıp gidene…
Ot gelip…
Ot gitmeyene!
Bir eser bırakana…
Kendinden bir parça…
Yetmez kardeşim yetmez bıraktığın sadece evlatsa…
Onu yetiştiremedikten sonra…
İnsan olarak yetiştiremedikten sonra, vatanına, milletine faydalı bir fert, insanlığa…
Faydalı bir birey, Allah yolunda ilerleyen, hak, ahlak sahibi bir insan evladı olmadıktan sonra ne fayda?
Bir sanat eseri…
Bir kelime, bir cümle kazınan hafızalara…
İle kahraman olması şart değil ya, bir buluş yapana…
Ne bileyim bir doktor, hastaya, yardıma muhtaç olana karşılıksız el uzatan olabilir mesela…
Seni güldüren, yüreğini şenlendiren bir Aysen Guruda, Kemal Sunal ve tüm gelmiş geçmiş emek sahibi, insanların duygularına hitap eden bir müzisyende olabilir…
Seni düşündüren, düşünmeye teşvik eden…
Bir kelime öğreten…
İnsan(!)
İnsan, insan olmak gerçekten çok zor, zor zanaat…
Yüreklere…
Hafızalara kendini iyilikle kazıyana, bir gülümseme düşünürken onu…
Bir hoş eda…
Bırakana!
Geldik gidiyoruz be, geldik gidiyoruz…
Çoğumuz ot geldi ot gidiyor…
Öküz doğmuş öküz geberecek…
İnsan olabilmek…
Hayırla anılmak, anılabilmek, bir rahmet…
Bir Fatiha, yürekten gelen bir Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun dedirtmek…
Zor…
Allah cümlemize nasip eder inşallah…
Böyle anılmayı, hafızalarda böyle yaşamayı!
Nasıl bilirdiniz?
“Iyiii(!)”
NOT: bakma sen o dalgalanmalara…
Çok sürmez O seyir iner aşağıya…
Anlık yaşayanlar, günü kurtaranlar iflah olmaz bir daha!
