Doktordan geliyorum, diyabetisyenden…
BEZDIM…
Bu son.
Bundan sonra gitmeyeceğim. Ne olacaksa…
Olsun…
YETER!
Yolda neredeyse uyuyup kalacaktım. Açtım camları…
Kendime geldim. UYUDUM…
Dünden beri UYUYORUM. Yatsam YINE
YETER
Soktuğumunum yapay “zekâsı”
İlgim alakam olmayan insanlar
NE YAPAYI ya?
Ardında “insanlar”
Dün doktor kızdı,
Düzenli yemek yemem lazım, YOK…
Şekerlilerden başka yasaklı yiyecek.
Düzenli bir hayat(!)
Ben!?
BIR SANIYE sonra ne olacak bilmiyor, kestiremiyorum…
Öngörmek MÜMKÜN değil.
Annem “Perhiz yapmıyorsun”
YAPMIYORUM
Aşure istemiştim.
🙁 🙁 🙁
Annedir…
O…
Ayrı, ağlarsa anam ağlar GERISI yalan ağlar…
Anladık AMA allahsız iki bacaklı tosbağalar
Hastanede YOKTU böyle sorunlarım,
MERAK ediyorum…
…
Bakalım ne olacak, biliyorsunuz her ilaç…
Umumi VE BEN
KABUL ETMIYOR…
Beden, ben ne yapabilirim?