Çok işlek bir cadde üzerinde dükkân, araba karşı tarafta…
Kaçıncıdır geliyor başıma da annem ilk defa şahit oldu, düz gidiyorum değil mi…
Birdenbire, yok kontrol edemiyorum…
Sola doğru, yola çapraz. O topal bacağı ile, hani kirdi ya kalçasını…
Nasıl koşturdu, girdi koluma çekti beni öbür tarafa şaşırdım. “Normalinde”
Öne arkaya, yıkılacak gibi olmak…
Bu da yeni başladı, imkân yok düz gitmeme, imkânsız…
Allahtan sadece ayaktayken oluyor böyle şeyler, sadece ayakta.
Hep sola…
Aman…
Takma beni kafana!
😊
Yok ditmedim doktora, hastaneye…
IS-TE-MI-YOR-UM
Çok bıktım, bekliyorum, daha doğrusu beklememeye çalışıyorum ölümü…
Evlat…
😊
Çok şükür gitmiş evine, ispanyadan, Çekoslovakya’ya…
Geziyor pezevenk, hem geziyor hem okuyor hem çalışıyor…
Yaşıyor gençliğini!
Ağrılar kontrol altında…
Çok şükür bu da bir şey.