İnsanlar…
Bana SONSUZ güvenebilirler, sonsuz…
Bakma…
Ağrılarım çıkarıyor beni zıvanadan, ağır geliyor yük…
Bacaklar tutmuyor, beni bile taşımıyor ki…
Bazen, son zamanlarda çokça deliriveriyorum!
O anlar…
Durma önümde, tepem atarsa…
Sigortalar atmıyor, tümden yanıp kül oluyor…
Jack çok seviyorum, çok yoruyor beni…
Demin annem kardeşten geldi, “Jack’i sattık, adamlar aldı götürdü!”
Anneee…
Daha bugün bir sürü mama aldım…
Kardeşe…
Çok ağır bir küfür, o kadar yüksek sesle etmişim ki…
Hanım korkulu gözlerle baktı bana yanından geçerken, ta önden duymuş beni…
Fırladım sokağa, doğru ona…
Bastım zile, Jack nerede?
Oracıkta geberteceğim, zaten O da bunu bildiği için bana mesafeli…
“Ağabey, ihtiyar bir kari – koca. Wandern’i çok seviyorlarmış, Jack’e iyi bakacaklar”
Asker dönüşü, topuklarımın üzerinden doğrudan dışarıya…
Buz gibi hava, aklim biraz başıma geldi, dedim belki böylesi daha iyi…
Ağır adımlar ile dönüyorum dükkâna, köşeyi dönmemle DayDay ve Jack…
Jack beni görünce hemen atladı üstüme, normalinde çok kızarım nasıl sevindimmm…
Can be…
BENIM CANIM!
Böyle şaka mı olur???
Bakma…
Bağırma, ölüyü diriltecek cinsten, küfür kâfir belki bir tokat…
AMA…
Ben benim olana bağlıyımdır, bakarım gözüm gibi…
Ve beni bilen bilir, bana sonsuz güvenir!