Aslında Hünkâr Beğendi yapacaktım, rahmetliyle bir restoranımız vardı boğaz kenarında. Sahil boyu, Üsküdar tarafında. Restoran duruyor, el değiştirdi

Diyorum ya…
KARI OLSAYDIM…
Pezevenklerin anasını ağlatırdım, kaynana…
KAYNANA…
S.çarım ağzına. SENI…
BENI bilmez seni!

Koca mı?
NE KOCASI, bir parmagimda…
Ellisi.

Vayyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
Rospi seni.

🙂

Kim uğraşacak bidi bidi…
Kaldı ki…
Karalahana, hem sonra KARI MIYIM?

ISTER YE…
Ister YEME. Bulmuşta…
BUNUYOR BENI

Yemek yapmasını severim…
Yemesini…
Yedirmesini, SADECE sevdiğim bir şey olursa…
SORUN ORADA…

En AZINDAN baba hakkı.

Arslan payı

Ne yapayım, kırk yılda bir…
BILIYOR MUSUNUZ bizlerin buradaki…
“Hayatını?”