Kahvem bitmişti, içeceklerim. Düşündüm Almanca mı yazsam diye “anlamazlar”

“Tok” açın halinden anlar mı?
Gerçi bu özdeyiş hem Türkiye hem Tayyipistan içinde geçerli.

Allah’ım bugünlerimizi kimseye aratma…
Cümlemize yâr ve yoldaş ol…
Ya yardım et ya bizlere yardımcı ol…
Yardım edelim.

Bir kadın, yok bedavacılara gittim…
İsim vermek istemiyorum, hayret edilecek bir şey uçaklarda sunulan bir içecek…
Bir marka, meyve suyu…
Bedavacıda. Var başka yerlerde de AMA nadiren. Orada hep…
Benzinci değil, alışveriş yeri…
Gıda…
Alacağımı aldım, kasada…
Dediğim gibi bir kadın, döktü cebindeki bütün bozuk paraları…
Personel önüne. Bir yabancı…
Hem cilt rengi hem giyim kuşamı…
Say say bitmek bilmiyor, dedim ya bozuk…
Küçük para, kuruşlar falan…
Normalinde ister dijital ister başka türlü atar tepem…
Ortalığı kaldırırım ayağa…
Sesimi çıkaramadım…
Neyse ödendi, aldı arabasını DIKKAT…
Çekildi kenara…
Önümde iki kişi, gözüm kadında…
İçim cız etti…
KIMSE YAPMAZ böylesini, KIMSE…
Sıradakiler mırıldanıyordu…
Mecbur kalmasa…
Saydı saydı, arabayı bıraktı kenara tekrardan girdi markete alışverişe.

Rabbim…
Aratma KIMSEYE bu günlerimizi…
Muhtacın yardımcısı ol.

Amin