Hatırlıyor musun, beynim…
Belki inanmayacaksın bana, ben kendim anlamıyorum ki artık…
Tamam eskisi kadar değil, bu da bana vaziyetimin psikolojimle de ilgili olduğunu anlatıyor AMA…
İnan…
Allaha çok şükür son zamanlarda işler iyi kötü rast gidiyor, bayağı bir rahatladım…
Üzerimdeki yük kalkınca, ortalama 2 bin olan adımlar ikiye katlandı, çok zorlanıyor, yoruluyorum ancak iyi kötü yürüyebiliyorum. Baş dönmeleri…
Denge, gözler…
Arkaya doğru yıkılacak gibi olmam, hepsi devam…
Belki gerçekten gücümden ötesini istiyorum kendimden…
Ama…
Gör ve yapma, duramıyorum yerimde…
Benim işim tamam, kardeş…
Ahır…
En azından bir hafta gece, gündüz yakacak odun çıktı.
Biliyorsun her şey para…
Ve ben çalışamıyorum ki!!!
Ali…
Biliyorsun çok hasta, kardeş hangi birine yetişecek…
😊
Yanımdaki keza, ev – dükkan, ne yapsın kadın?
Söyle, hangi birine, hangi birine yetişsin?
Gel de otur, oturmam lazım, oturmam…
Kendimi yormamam lazım…
Ama yapamıyorum, bahçe rezil gibi, Tüm çöpleri attı herif ortaya…
Gidip odunları keseyim, yok testere ile, elektrikli…
Yorulmam yani…
Öte yandan kendimi mecbur his ediyorum yazmaya, mecbur…
Üzülüyorum ya üzülüyorum. Dün iyi haber kuzenden…
DEMEK KI HALA ADALET GIBI BIR ŞEYLER VAR, veya inanan insanlar, görevliler…
Temize çıktı çocuk, onunla birlikte biz…
Kiracı, vergi…
İmzada sahtecilik…
GÖR, BIL…
EMIN OL tüm rezilliğin, sahteciliğin farkında ol ve uyarma. Allah razı olsun insanlardan, okurlarımdan…
Geçen ay beş bin kişi artış gösterdiler…
Ben kimim, neyim ki?
İşte çeyrek usulü…
Olduğu kadar, kusura bakmayın, af edin beni…
Başımdaki manyaklar, sevdiklerim, SIZLER…
ÖNCE onlar!
😊