IMEI’i yazmaya devam edeceğim ama bugün değil, kendi üzerimde deneyler yapıyorum. Çok bıktım. Usandım. Veriler, gözlemleme… Bu hayat ki hayat değil benim ki, yaşamak. Günler geçmez böyle. Kendi kendimden tiksindim desem yeridir, birde benimle yaşamak zorunda olanları bir düşünün. Hakkım yok buna, bir çözüm bulmalıyım

Okuyorum…
Okudukça kafamda sorular oluşuyor, cevap isteyen sorular…
Robert Koch und Louis Pasteur
Bu iki bilim insanının çekişmesi çok etkiledi beni. Yollar yürümekle aşınmaz ama yol arkadaşlarını usandırabilirsin bir türlü hedefe ulaşamasan. Bak…
Bugün kalp atışlarım yetmiş civarı, seksene ulaşmadı…
Nedeni…
Çok şükür iyi haberler, en azından sevdiklerimden. Ya çok bir şey istemiyorum…
Herkes sağlıklı olsun, yuvarlanıp gitsin bana yeter, üzülmüyorum o zaman. Bu yaşıma kadar “mütevazi” bir hayatim oldu, Allahtan dileğim bundan sonrasının da böyle geçmesi.
Kaba, saba şeyleri sevmediğim gibi…
Gösterişte uzaktır bana, övünürüm…
Yok…
Mal, mülkle değil sevdiklerimle. Esas olan insan…
Sevgi, saygı, güven…
Sadakat…
Onlar yol arkadaşım değiller onlar hayat arkadaşım…
Anca beraber, kanca beraber.

Bak oku pezevengi…
Dönek ve kalitesiz pezevengi…
Kapasiteler…
Ekonomistlerin ortak kanısı Tayyipistan tek başına çıkamaz bu işin altından…
HIRSIZ…
Baş, elleri ise damadı olduğu sürece…
Düzelmesini istiyorlarsa, istiyorsan, onlar kendini…
Sen…
Onları tasfiye etmelisin.

MCKinsey