Elektrikli testere, ev tipi…
Yine testere ama ağaç için Almanlar Kettensäge der, elektrikli…
Benzinlisi çok büyük ve ağır…
Bırak ağaç kesmeyi, elimde tutmaya gücüm yetmiyor…
Neden önemli bir sonraki yazımda!
Yeni geldim, gelir gelmez ki hanım hem müşteri bakıyor hem çok üzgün bir ifade ile…
Ya hemen…
Daha bismillah adımımı attım dükkâna…
“Biliyor musun? Frau Kuhn öldü!”
Allah tekrar rahmet eylesin, bırak Müslümanı onu bunu bir tarafa insan…
Hem de ne INSAN…
RAHMET ILE ANARIM BEN BÖLYE INSANLARI!
Hayali…
Bu satırları yazarken gözümün önüne geldi, Allah taksiratını af etsin…
Tesadüfe bak, bir > ü < harfi ve kendisinin ismi oluyor Oma’ninki…
Nasıl terbiyeli nasıl zarif, ince bir insan…
Yeminle kelimeler kifayetsiz kalır, anlamsız ve yetersiz…
Eski terbiye, eski insan…
Çok…
Ona benzer çok değerli müşterilerimiz vardı, tek tek öldüler…
Artlarında büyük boşluklar bırakarak, bırak bizi…
Para, kardeşim müşteri, veli nimetimiz AMA çok uzun, onlarca yıla mahsus bir ilişki…
DOST…
Yabancıda olsan, el…
Dost kaybetmek kolay mı?
Elim ayağım zangır zangır titriyor, yok rahmetli yüzünden değil…
Testereler…
Frekansları, saatlerden beri…
AYNI frekansta titriyorum aptal gibi!
Sala başı…
Sala pati, geri zekâlı gibi!
Ne bedensel ne zihinsel…
Neredeyse hiçbir şey yapamaz hale geldim, kızıyorum kendime…
Sağlık kardeşim, sağlık her şeyin başı…
Bilmiyorum nasıl olacak ama herhalde aileyi temsilen ben giderim merasime…
Nasıl kültürlü insanlar biliyor musunuz?
Varlıklı…
Mirasçılar yaşadı ama ben kültürel bir varlığı daha yitirdiğime üzülüyorum, cok güzel…
Çok derin sohbetlerimiz vardı onunla…
“İki karış kadın”
Amaaa var ya, KADIN kardeşim KADIN…
INSAN!