Şuurum…
Yok salt baş dönemsi falan değil, denge…
Sallanıyorum, gözlerim…
Bulanıyor, görme zorluğu yaşıyorum…
Beynim…
Hep dedim, hep…
Var bir şeyler, insan kendini bilmez mi?
Ev doktorum izinde…
Doktorlara güvenimi kaybedeli yıllar oluyor, çok uzun yıllar…
Nedense ev doktoruma halan güveniyorum, izinde, gelecek. Hemen randevu alıp görünmem lazım ona.
İkinci ve hatta belki üçüncü bir görüş…
Önce yok bir şeyin dediler, belki virüs dediler…
Bulamayınca bir şeyler, psikolojik durumumu sorumlu tuttular…
Çok bilmişler, çok biliyorlar(!)
53 senede üç doktor, hadi otuz de…
Kaza sonrası…
Türk doktorlarına hiç gitmedim, yolum düşmedi…
Rahmetli ev doktorum, şimdi ki ve onun sayesinde tanıştığım Kardiyolog…
Tabii beni ameliyat eden doktorun kendisi ama onu saymıyor, sayamıyorum…
“Sadece” ameliyat…
Evet…
Işinin ehli, gerisi (…)
Arkadaş uçtum, içmezsem ilaçlarımı düzenli…
Yine uçuyorum…
Tabanlarımda milyarlarca karınca…
Şimdi de sallanıyorum rüzgâra kapılmış yaprak gibi, bir oraya bir buraya…
Yeminle, gerçekten sallanıyorum. Hem vallahi hem billahi…
Çile bitmedi, bitmeyecek. Aklımdan çıkmıyor kör olma ihtimali…
Nadir bir hastalıkmış üstelik, bula bula buldu beni!