Siki…
Acayip tatlı olmalı pezevengin. Özür dilerim…
ZORLA söyletiyorlar.
Perde arkasını araştırmalı…
HALIM YOK…
Tıpkı O din meselesi gibi, hani Kur’an…
Merak ediyorum, YEMINLE…
Halim yok, kafa lazım…
Sağlıklı kafa, gözlerimi açamıyorum…
HAFTALARDAN BERI…
İlk defa bugün gittim dükkâna. Halim yok…
Kıpırdamaya. YALVARDIM pezevenge, oğlum bari…
Garajı bana bırak. Evin kapıları…
Açmam lazım ağzımı, vurmam lazım yumruğu masaya…
Kaçışsınlar civcivler gibi, çıktıkları yere girecek yol arasınlar…
Halim yok.
Her şeyim var, boya dahil…
…
Ulaşmam mümkün değil!
Geçen gün,
Eee kurt kocayınca … “yumruğu yersin gözün üstüne”
Ne oldu hatırlamıyorum, bir tepem attı…
O kaçtı ben kovaladım, evimiz dört dön…
Yine ayni yerdesin, neyse mutfakta, durdu beni bekliyor…
Dil…
Iki karşı dışarıda…
🙂
Güldü…
Gördü halimi verdi ağzımın payını.
Offfffffffffffffffff…
Ölmek istiyorum, ben gerçekten bittim. Yok…
Yapmaz ama söylemesi bile yetti.
Gün geliyor…
EVET hala, bir su şişesini açamıyorum.