Ulaşım…
İletişim…
Besin, eğitim…
Huzur kardeşim huzur…
Güvenlik…
İnsanoğlunun temel ihtiyaçları arasında değil mi?
Sevginin ta kendisi, şefkat dedikleri!
Bak kardeşim…
Mesele yapıp yapmamak değil, mesele nasıl ve hangi şartlar altında bir şeyin yapılması veya yapılmamasıdır. Tokyo…
38 milyon nüfusu ile bildiğim kadarıyla hala birinci…
Sırasıyla o bu geliyor…
İstanbul gayri resmi nüfusu ile 20 milyonu çoktan geçti…
São Paulo, Brezilya’da 21 milyon nüfusu ile ülkenin can damarlarından biri.
BAK, iyi dinel beni…
Yine kendimi örnek vereceğim ama yanlış anlama…
Sadece bilimsel kanatılanmış bir gerçek, evet evet adamlar merak etmiş yazar çizer nasıl başarılı olur diye. Ben…
Bilimsel bir insanim on göre!!!
Biri bizi gözetliyor…
Yok evlendirme yayınları falan HEPSININ temelinde şu gerçek yatıyor…
İnsana insan lazım, insan için…
Kişiselleştirdiğin anda bir konuyu başarının yarısı. Bilmiyorduysan bunu öğren…
Instagram!
Tekrar teşekkür etmekte fayda var…
İlginize…
Buna rağmen veya bu yüzden doğru bildiğimi, örnekleyerek yazmaya devam edeceğim…
Yani…
Kendini, sevdiklerini teşhir eden bir sapık değilim, bilimsel veriler, gerçekler etrafında ne yapıyorsam onu yapıyorum. Maksat…
Okuyucu kazanmak, insanları bir nebze bile olsa düşünmeye davet etmek, BILIYORUM…
EMINIM…
İnsan, bilmiyorsa, yaşamadıysa farklı GERÇEKLERI, bildiğini, tanıdığını esas sayıyor…
Halbuki bu, bir yerde yanlış…
Okumadım ki ukdedir içimde ama çok gördüm ve bir o kadar çok yaşadım…
Allah’ın, şüphesiz her kuluna nasip etmediğini…
Yoksa nasıl yazacaktım binlerce sayfayı?
Ben…
Dirime verdiğim değerin en azından bir o kadarını ölmüşüme karşıda göstermeye çalışıyorum…
Bazen hak etmeseler bile bunu bile bile yapıyorum…
Allah…
Beni böyle yaratmış. Yanlış mi?
Öf hem de nasıl bir yanlış, hak ettiğinin ötesinde değer ve ilgi şımartır karşındakini…
Sen olursun eşek, benim gibi!
Şikâyet etmiyorum, ben böyle mutluyum…
Çünkü biliyorum, hani verdiğimin yüzde onu MUTLAKA geri gelecek…
Ticaretten iflas demek olan bu durum insani açıdan beni tatmin ediyor. Çünkü yapıyorsam sevdiklerime yapıyorum. Can benim için çok önemli…
Kaybet, kayet sevdiğini O zaman öğreniyorsun baktıkça kara toprağa hayat anlatıyor sana kendini!
São Paulo metrosu…
Günde 800 bin kişiye hizmet veriyor, bir oraya bir buraya…
Bak Brezilya…
Avrupa, Amerika değil…
Hele hele Tayyipistan hiç değil…
Öyle bir yoğunluk ki sabah ve akşamları…
Yeminle…
İğne atsan düşmeyecek yere…
SORUMLULAR…
Korkuyorlar, günün birinde birisi kalacak tren altında…
BAK, HENÜZ YAŞANMAMIŞ…
IHTIMAL DAHILINDE YANI…
Salt ihtimal, olabilir belki.
Çağırıyorlar mühendisleri…
Anlatıyorlar dertlerini, çözüm üretin, can kurtarın…
VAR MI BUNUN ÖTESI???
Can ulan bu can…
Para, pul…
Mal, mülk her şey bir yerde gelir geriye…
Kaybet sağlığını kaybet canını, kaybet sevdiğini…
Bak bakalım geliyor mu geriye!?
Her bayram…
Her Allah’ın günü…
Trafik, yağmur ya yağmur…
İhmal…
A…
K..
P’e!
Anlamadın değil mi ne demek istediğimi…
Ne anlatmaya çalıştığımı…
Anlamadın değil mi?
Not:
Mühendisler öyle bir teknik çözüm getirmiş ki…
Şaşırdım kaldım. Helal olsun. Sensörler, tren kapıları ve ayriyeten raylar ile insanlar arasına camdan duvar. Tren…
Senkronize ediliyor, kendi kapıları TAM cam kapıların önünde duruyor, TAM…
En önde…
İki tekerlek arasında yine bir sensor. Lokomotifte yani, tren DURACAK KI kapılar açilsin…
Yani olabildiğince güvenlik…
İnsan hayati, canlı…
İster hayvan ister insan can kıymetli!