Evde matem havası…
“Oğlum sen normal bir hayat yaşamıyorsun ki! Kendine bakmıyorsun …”
Doğru…
Hiçbir zaman yaşamadım, bana göre değil sade bir hayat…
Ancak yarış atları çabuk yorulur. Kendime de bakmıyorum, baksam ne olur sanki yaşıyorum. Varım işte nefes alıyorum, bir – iki eve fayda, sevdiklerime. ZARAR vermeyeyim de!
Evlada söylemedim de, söylenmesini de istemiyorum…
Dersleri, çok içli. Ne gereği var!
Gerçekten kendimi Türkiye gibi his ediyorum, adı var kendisi yok…
Püf desen yıkılıyor, karışıyor…
İster inan ister inanma, Allah’ıma sığındım gidiyorum…
Uzun ince bir yolda:
En çok neye kızıyorum biliyor musunuz?
Tutturdum bir yol gidiyorum, sevdiklerim ardımda, üzgün…
Üzüyorum sevdiklerimi, sadece üzüyorum.