O kadar yordu ki son gayret dükkâna girdim, girmek istemiyor…
Kimseyi gözümün gördüğü yok…
Çekiştiriyorum arkamdan gidip divana yatayım diye. Dedim yürü şimdi yiyeceksin götüne tekmeyi…
Geberiyorum ya dilim iki karış dışarıda…
Hemen arkamda kendine bir köşe belledi o gitti yattı oraya ben yere…
Kapı kapalı kaçmasın, öne gitmesin diye. Bremen’e mızıkacıları gibi iki baş belirdi kapıda…
Üste annem alta hanım…
Ama nasıl gülüyorlar, ne çabuk bıktın?
Annem diyor ağzımdaki iğneyi yutacaktım senin o halini görünce!
Ya bu nasıl bir günah olmalı?
Ne tür bir günah işlemiş olabilirim ki bitmedi çilem, bitmedi!