Sıcaklar…
Kazadan sonra hep sorunum olmuştur sıcakla, dün akşam eve gelirken birdenbire delirecek gibi oldum. Bir sebep yok. Birdenbire sanki aklımı kaçırmak üzereyim. Şakaklarımda bir basınç, patladı patlayacak. Kafamdan aşağıya sanki kaynar sular boşalıyor, gözlerim karardı. Bir şekilde geldik eve.
Saatler sürdü toparlanmam. Bugün hanımı Wiesbaden’e götürürken aynısı…
Birdenbire, daldım ormana. Bayağı bir derinlere…
Kardeşim ormanın içi bile sıcak. Çıktım arabadan oturdum, uzandım yere. Hanım korku dolu gözlerle…
Soyundum, t-shirt’ü falan attım üzerimden. Beynim patlayacak…
Bünye kaldırmıyor, her halde tansiyon…
Gerçekten berbatım, dayanamıyorum bu sıcaklara. Haftaya yine sıcak, çok sıcak olacak.
Bakalım…
Bu işin sonu ne olacak?
Saatlerdir evdeyim, ancak biraz toparlandım. Annem bu sabah bana hitaben diyor:
“Oğlum kendine hiç bakmıyorsun. Elinden gelen her şeyi yapıyorsun ölmek için!”
Evet dedim, ne diyeyim!?