Otuz, kırk senelik bir mazi. Rahat bırakın beni, bizi

Her şeyim yasal…
Ömrüm geçmiş kanun maddeleri arasında, orada burada…
Bugüne kadar sorun olmayanlar sorun olmaya başlayınca…

Yanlış çeyreğe çattınız demedim mi?

BULDUM…
Istediginizi…
Rahat bırakın beni…
Bizi.

Az kalmış olmalı mezara, sorun çözülecek kendi…
Kendine. Önder maalesef hala ölemedi.

Bugün yine…
TÜM şiddeti ile.

Çok dağıldım, darmadumanım…
Bu…
BEN değilim, dün valide…
“Oğlum neden yemedin, beğenmedin mi?”
Yok ondan değil yiyemiyorum anne…
“Eskiden tencereLER bitiren sen …”
Başladı ağlamaya.

*

Danke

Man denke NUR an Wladimir Iljitsch Lenin