DAHA…
Ölmedim!
HER ZAMAN bir daha iyisi vardır…
Her zaman…
Ama…
Bende fena değilimdir!
Araba tamam, Türkiye’de…
Belki Konya’ya götürürüm çocukları, kardeş, DaDa da gelecek sonra…
Mevlana’ya.
“…her şey o kadar pahalandı ki size 20 Eurodan vereceğim…”
Araba…
Benim için lüks değil, bir zorunluluk…
Mecburiyet!
Olsun…
DAHA “ayaktayım!”
Allah…
YAZDIYSA gelecek başa…
Yok çaresi.
Yaşadım…
Yaşatmaya çalışıyorum.