Offf…
Gücüm kalmadı, yeminle çok tükendim…
Ağrılar bir taraftan, böyle şeyler öte yandan…
Ya hayat…
Normal…
Ama benim takatim kalmadı bunlara.
Benim ağzımı, yüzümü…
Dötümü becermesinler de.
AnlayabilseLER…
Dün valide, KORKULARIM…
Haklı ama O benim ANNEM…
O bile beni anlayamadıktan sonra…
O bile!
Çalışamıyorum…
Ya ayakta durmakta zorlanıyorum, eridikçe eriyor…
Sevdiklerim…
Allah korusun hepsini ama benden pek de iyi değiller ki…
NE EDERIM?
Bu yaştan sonra avuç mu açayım!?
Kira…
Günlük masraflar falan, açmayıp ne yapacaktım?
Hastalıktır bu, Allahtan…
Kuldan gelir…
Ama ben MESULUM, benim sorumluluğumda…
MECBURUM böyle davranmaya.
İzole bir hayat yaşıyorum, koleralılar gibi…
Yok…
Kendimden korktuğumdan değil, bilen bilir beni…
Benden KIMSEYE geçmesin, bulaşmasın diye…
Cuma…
Hastane, kan falan, Korona testi…
Olsa bir şeyler ZATEN anlamam, “doğal” ağrılar…
KIMSE ile bir temasım yok, MASKE…
Hijyen…
Mümkün olduğu kadar. CAM…
Çerçeve…
Eksi derecelerde bile hep açık, nefes alamıyorum ki…
Akciğerler.