Cogito, ergo sum
Allah korusun hepimizi…
Allah’a emanet sevdiklerimiz…
Dün…
Aklim gitti, 4,6 şiddetinde deprem ülkede…
UNUTMA logaritmik…
Yani öyle pek küçük sayılmaz. INAN…
Yeminle…
Tüm DERDIM sevdiklerim YOKSA canımdan…
Bezmişim.
Evlat…
Görüntülü anlattı, ev komple onlara ait…
2 dönüm arazi üstünde…
Kendilerine ait dere, yüzme havuzu…
Şelale…
Yaşıyor pezevenk, yaşasın. Sırıtıyor pişmiş kelle gibi…
DaDa…
DayDay bugün yolcular. Allah’a emanet…
Güle güle gitsinler güle güle gelsinler…
Babaları Şileli…
— DENIZ ––
Tembih tembih üstüne.
Allah…
Yazmamış olacak…
Allah korusun hepinizi, herkesi
Göreceğiz…
…
Kulüpte YOK EN ufak bir emare…
Verdik dilekçeyi…
9mm…
Göreceğim güvenip güvenmediklerini!
Tedbir iyidir…
Tedbir gereklidir…
Hem sonra benim için gerçekten bir spor…
Hayat denilen, hayat dediğin…
İhmalle gelmez!
Dün valide…
“Oğlum yaşamıyorsun … “
Bu yüzendi isyanım, kalmadı kendime güvenim…
Çünkü…
Gerçekten yapamıyorum artık, ISTIYORUM…
YAPAMIYORUM!
Ölemiyorum da…
OLMASA…
İçimdeki derin iman…
Rabbimize inancım, OLMASA!
KORKU(!)
“Doğal yollardan” ölmeliyim…
“Eceli kaza…
Eceli müsemma”, rahmetli pederin dediği gibi.
*
—————————————————
—————————————————