Sürekli hayati tehlike altında yaşamak içgüdüleri ve bilinci biler

Uyuyamıyorum…
Bugün bir şey yaptım…
Almanya…
Halt etmiş.

Sandalye üzerinden yere düşen bir şeyi almaya kalktım. Sol tarafım, yok bu sefer TAM kalbin olduğu yer. Offf…
Dokunamıyorum bile göğsüme…
Kırtladı…
Yok, suni aorta bir şey olduğunu sanmıyorum, belki kaburga…
Düzelmezse mecburen doktora gideceğim. Yeminle ellili bir insandan çok…
Sanki yetmiş, seksenleri yaşıyorum. Dayım…
Geldiğime…
Geleceğime bin pişman oldum. Mezarlığa bile çıkamıyorum, yürümeye halim yok

Bir harf bile, BİR

Nobel ödülü alamamışlar(!)

Şaşırdınız mı?
Ben şaşırmadım!

Kapçık ağızlı bir karı…
Doktormuş birde. Bir SÖZDE „profesör“
Siktirin lan!

Orospu çocukları senelerden beri anlatır dururum yapılması gerekenleri. Siz mesaj vermeye devam edin

Orospu bunlar ya orospu…
Dilimde tüy bitti…
Yılanın başı diye, bsk bakalım seneler sonra yazıp durduktan sonra ne zaman başladılar, tepedekileri hedef almaya?

Duvar…
Bak diyorum sana. Arşivlerim meydanda…
Daha „demin“ yazdım…
Ki operasyon açıklanmamış duyurulmamıştı…
İletişim ulan hayvan sürüsü…
Hem yılan başı…
İletişim…
Maddiyat!

Sormak lazım

Esas terörist…
HIRSIZ…
Kim diye, dinciLER mi…
AKTO, FETO gibiler mi…
Yoksa geleceğinden endişeli gençler mi?

Demedim mi…
Salya sümük bitmedi bitmeyecek diye…
Dedim mi demedim mi?

O kadar çok şey var ki dikkatimi çeken…
Sırası geldikçe