Yokkk…
Tepki vermeden olmayacak, önce senin yazını okumalarını istedim İzmirlim…
AMA…
Önce Bekir Bey’i okusalar, O ruh haliyle seni…
Daha iyi olacak belki!?
—
Utanmak…
Beşeri düzen için en gerekli duygudur; utanma duygusu…
*
Utanma duygusu insan ile birlikte var oldu, ilk insanlar Havva anamız ile Adem babamızda utanma duygusu vardı…
Yeryüzüne çıplak inmişlerdi…
Adem babamız giysi olarak daha çok maydanoz yaprağı üzerinde durduysa da, Havva anamız geniş ve enli incir yaprağını bulup örtündü…
*
Demek ki utanmak duygusu; korku, öfke, ezmek, hırs, nefret, kuşku, isyan, acımak, iktidar tutkusu gibi duygularından önce vardı insanda…
*
Utanma duygusu; kanunlardan, kararnamelerden, polisten, mahkemelerden daha çok gereklidir insanoğluna…
İnsanlar tüm kanunları bilemezler…
Her insanın başına bir polis dikemezler…
Yargıçlar her an orada olamazlar…
Ama insanın içinde biraz olsun “utanma duygusu” varsa… O duygu her an omuzlarındadır… Utanılacak her davranışta içeride bir mahkeme kurulur… Kişinin dünyasında bir duruşmadır başlar… İddianame yanaklara al al yansır…
Ve utanma duygusu varsa, utanılacak eylemlere izin vermez…
*
Utanma duygusu yoksa:
İnsanların gözünün içine baka baka yalan söyler…
Aldatır…
Kandırır…
Çalar…
Çırpar…
Hak tanımaz…
Hukuk bilmez…
Çünkü onu durduracak utanma duygusu yoktur…
*
Nitekim ülkenin başına gelen bunca belanın sebebidir…
Memleket utanma duygusunu kaybettiği içindir…
*
İnsanlar birçok kıstasa göre ayrılsa da, esas itibarıyla ikiye ayrılırlar:
Utananlar…
Utanmazlar…
*
Şimdi utananlarla utanmazları siz ayırt edip seçeceksiniz…
Hadi göreyim sizi…
Utanmazları seçin tabii…
https://www.sozcu.com.tr/2018/yazarlar/bekir-coskun/utanmak-2435624/
Yemeni
Demirel’in “fötr”ü vardı.
Köylü çocuğu olarak şehirli sembolü taşıyordu. Miting meydanının en arkasında duran vatandaşın kafasına takacakmış gibi kolunu uzata uzata sallardı.
*
Ecevit’in “kasket”i vardı.
Anne tarafından saraylı, Robert Kolej mezunu olarak köylü sembolünü marka edinmişti.
*
Erbakan’ın “takke”si vardı.
Camiye sokulan siyasetin kafaya takılan modeliydi. Kafasını örtsün diye değil, kafasının içindekini göstersin diye kullanırdı.
*
Bir uçtan öbür uca…
“Poşu” takan da vardı.
“Börk” kullanan da.
*
Güya bunların hepsi kendilerine özgü ideolojileri temsil ediyordu ama, aslında hepsinin “ortak” özelliği vardı.
Erkek egemen toplumun, erkek aksesuarlarıydı.
“Baba, Karaoğlan, Hoca, Başbuğ” gibi erkek sıfatlarının, erkek sembolleriydi. “Reis” de öyle.
*
Bu memleketin kadınlarından daima erkek sembolleriyle, erkek sıfatlarıyla oy istendi.
*
Ve, demokrasi tarihimizde ilk kez “tülbent” görüyoruz.
Anadolu’nun dört bir köşesindeki kadınlar, çeyiz sandıklarından çıkardıkları umutlarını hayallerini “tülbent” halinde “yemeni” halinde “yazma” halinde Meral Akşener’e veriyor.
Batman’dan Kayseri’ye Denizli’den Konya’ya Aydın’dan Samsun’a Antalya’dan Zonguldak’a miting kürsüsüne “yemeni” yağıyor.
Farklı coğrafyalarda yaşayan, kiminin saçı açık, kiminin kapalı, birbirini hiç tanımayan kadınlar adeta sözleşmişler gibi, ne etnik kökenden bahseden var, ne mezhepten, sadece “yemeni” var.
*
Neticeyi bilmem.
Ama bu ilk kez oluyor.
*
Bana sorarsanız, sessiz çoğunluğun şapkaya da, takkeye de, poşuya da isyanı bu… Yemeni devrimi yaşanıyor.
https://www.sozcu.com.tr/2018/yazarlar/yilmaz-ozdil/yemeni-2435660/
İnşallah diyorum inşallah…
Kim gelirse gelsin eminim daha iyi olacak!
