Önder Gürbüz

Evet, göç etmek…
İyi değilim biliyor musun, hiç iyi his etmiyorum kendimi…
Çok yoruldum, kafa…
2,5 gram…
Duman.

Elimi ayağımı çekmem lazım her şeyden…
En başta sevdiklerimden, göç etmeliyim, en güzeli öte tarafa…
Kimse gel bile demiyor, istemiyor beni…
Halbuki özledim…
Halbuki huzura ihtiyacım var, düşünmemeliyim…
Kafamda sürekli hesap kitap…
Ne, nereye yatacak. Nasıl yetişecek…
En kötüsü kaldım arabasız, elim ayağım. Aklıma geldi demin, hemen kaza sonrası…
Hastaneden çıkıp ehliyetimi geri verdiklerinde…
200 Marka almıştım bir araba, nerelerden nerelere…
Düşünebiliyor, hayal edebiliyor musun iki yüz Marklık arabayı, elde yok avuçta…
Çok şükür Allah’ıma çok şükür bu günlerime…
Ama güven…
Kendime, kalmadı. Orospu karıdan beter oldum, saniyem uymuyor saniyeme…
INAN…
İnan buna bir erkeğin başına gelebilecek en kötü şeylerin başında gelir…
Çalışamamak…
Kenardakiler eridikçe, bende eriyorum günden güne. Biliyorum, biliyorum ya…
Getiremeyeceğim geriye!

Takma beni kafana, Allah büyük…
Ben…
Sığındım ona, her gecenin bir gündüzü…
Her gündüzün, aydınlığın olur bir karanlığı. Neler atlattı bu aile…
Elbette bu günlerde gelip geçecek…
Önemli olan…
Sevdiklerim, sizler ayakta olun, iyi olun…
Bende iyiyim o zaman, dert bitmez, bitmez…
Hayat dediğin böyle…
Kimine kavun kimine kelek. ALLAH…
Elbette bu çeyreği görecek VE eminim elini uzatacak.

Türkiye’ye telefon etmek istemiyorum, zaten ben etmiyorum…
Valide…
Allah yardımcıları olsun, bizler var ya buralarda, bizler krallar gibi yaşıyoruz…
Bizimki de dert mi, sıkıntı mı…
INAN, yürektendir duam, bakma evvel yazdıklarıma, kızgınlığımdan, öfkemden…
Allah cümlesinin yardımcısı olsun, onlarla birlikte bizimde sevdiklerimize…
İçler acısı, durumlar vahim…
Duydukça, dinledikçe bu orospu çocuklarını…
Hele hele yok mu O piç, maliye bakanıymış sözde…
Kendime sormadan edemiyorum…
Bunlar hangi ülkeden söz ediyor, hangi yaşantıdan…
Benim mi tersim döndü yoksa onlar mi şaştı…
BILMIYORUM…
Ne doğru ne gerçek ne yalan…
Ne hayalden ibaret…
Bilmiyorum gülüm, bilmiyorum!

Canım çok sıkkın, barda şişeler…
Mide…
Kabul etmiyor bir yudum bile, gitti…
Midede gitti, gelir mi geriye…
Bilmiyorum…
Bir ben…
Bir ben gidemedim, göç edemedim, kök saldım bu affedersin amına koyduğumun hayatına…
Bir yere kıpırdayamıyorum, çakıldım kaldım…
Geride…
Geride kaldı anılar, geride…
Bir ben göç edemiyorum, bir ben…
Bir biz, bir sevdiklerimiz…
Allaha emanet ol, Allaha emanet olun…
Hepiniz!

😊 😊 😊

Ahhh…
x Hafıza!

Elbette hırsızdır değil mi?
Konuşuyor AlYarak, konuşuyor offf ne atıp tutmalar yine…
Çamurbaşkanı bekliyormuş sizi…
Balıkesir’e…
Gidip boy gösteren, dinleyen serseriye…
Bilmem; Ne demeli?

KORKU…
Sonsuz bir korku bitirdi beni…
Allah…
Yüce Mevla’m hayırlara vesile ede…
Biliyorsunuz…
Erkek demeye milyon şahit lazım olduğu gibi püf desen kardeşim…
Sadece püf!!!

Yıkılır giderim, duramam ayakta. Bir ömrün birikimi, yok tabii sadece bu değil…
Onlar vadede…
KORKU…
Hep ensemdeydi, Aort her an patlayabilirdi. Nakit birikimi…
Evet…
Allah…
Yüce Mevla’m hayırlara vesile ede. Ödedim ödemem gerekeni…
Borçtan…
Allahtan korktuğum gibi korkarım, şeytandan…
Bankadan arabaya gidene kadar ölüp ölüp dirildim, komplike bir mesele…
Anlatmaya değmez, çektim – yatırdım yani…
Sonra geldiler düldülümü almaya, arabam…
Gitti…
Bir üzüntüde o, yeter mi YETMEZ…
Dün haber geldi, hiç beklenmedik bir gelişme, 4000 Euro…
Mart ayında…
Son zamanlarda elimden öyle büyük büyük rakamlar çıktı ki, annem diyor bu sabah…
“Oğlum belki fakir – fukaranın hakkini yeterince gözetmiyoruz?”
Belki!?

Ben…
İnanıyorum böyle şeylere, yürekten inanıyorum…
Yanlış yaptım bir yerde ama nerede?
Allah, af ede. Cümlemizin yanlışlarını, günahlarını af ede.

Çok dikkat etmeliyim, ipin ucunu bir kere kaçırdım mı, Tayyipistan misali…
Toparlayamam…
İmkânsız toparlayamam ne kendimi ne sevdiklerimi!

En kötüsü, gerçekten çok kötü…
Iş gücümü kaybettim, yoruluyorum, bedenen…
Zihnen…
Aşağılık duygusu…
Korku bitiriyor beni!

Dua…
Yürekten, samimi dua ediyorum. Sığındım, Allah’ıma sığındım…
Yok ki ondan başka birisi!

Öyle yoruldum ki, o kadar olur…
Gözler…
Gözlerimi açık tutamıyorum.

Bir ayak zaten oldum olası hapisteydi…
Ötekiyle birlikte, bir daha hiç çıkmamacasına…
Bir bilseniz nelerle uğraştığımı, neler ile uğraşmak zorunda kaldıklarımı…
“Küçük Bilal’mişmiş(!)”

Hıhhh…
Almanya’nın Hitleri…
Yok Tayyipistanin değil Türkiye’nin Önderi!

Ben kaçtım…
Yok…
Allah’ın emriyle gidemiyorum…
Halbuki acayip güzel kahve yaparım ama kimse istemiyor beni(!)

Evde kaldım evde…
Soldum…
Gül gibi!

😊

Hadiii çüüş…
Görüşmek üzere!

Düşman değilim ben ne sana ne ona…
Bakma…
Küfür ederim, kızarım AMA sana karşı, size karşı sorumluluğumun da bilincindeyim…
>>> Her an gidebilirim, bekliyorum adamları, telefonu <<<
Sabahtan beri it gibi koşturuyorum yine, nitelik mi nicelik mi?
Yeri gelir ikisi de AMA nitelik her zaman tercihim!

Dün akşam bir “belgesel”, tanıtıcı bir söyleşi, sohbet izledim…
Geldi aklıma bir zamanlar Türkiye Cumhuriyeti olan ülke…
Tayyipistan…
Yeni haliyle. Yapabiliriz, başarabiliriz biliyorum…
Bundan EMINIM, emin…
Yeter ki yazacaklarımı dikkate al, söz dinle!

Evlat diyor;
“Baba, Polonyalılar Çekoslovakyalırdan daha çok benziyor Almana!”

Oglummm…
Bugün bildiğimiz Polonya bir zamanlar Almanya’ydı…
Yüz yıllar boyunca!

Bugün bildiğimiz, tanıdığımız Polonya sadece gelişigüzel çizilmiş siyasi bir çizgi. İnsan “aynı” insan…
Kültür “aynı” kültür(!)

Bırak Almanların VASIFLI işçi aramalarını bir tarafa…
Yaşlılarına bakacak insan yok insan…
Buralarda bir huzur evi, en azından 3 – 5 bin lira, tabii Euro…
Ne lirası…
Polonyalılar kafayı çalıştırdı, açtı huzur evi…
Mis gibi!

Personel takır takır Almanca konuşuyor, doktorlar uzman, her biri…
Bina hotel gibi, yere süt dök yala yani…
Tıkır tıkır para kazanıyorlar, dolandırmıyorlar milleti…
Eş dost var ya, Almanlar çok memnun gidiyorlar ziyarete ihtiyarlarını…
>>> hem ziyaret hem ticaret <<<
Yapıyorlar üç, beş gün izin…
Polonyalılara ARTI getiri…
Bilmem…
Anladın mi ne demek istediğimi?

Güney sahillerimiz…
Cennetten bir köşe, millete hem iş imkânı hem ülkeye getiri…
Kazan hem ihtiyardan hem gelen giden akrabadan, eşten dosttan…
Badem…
Hırsız badem, arsız badem duydun mu beni?

Ulannn…
Hayvan, bilmez misin balık baştan kokar?

Yok suçlu şunlar, bunlar…
Hızlı trenler, imar barışları, her gün trafikte verdiğimiz canlar…
Apartmanlar göçer…
Tavandan, bir evin çatısından başına koyun, keçi düşer…
Geberir gidersin…
Sen gebermek için dünyaya gelmişsin!

Evet…
İnsan gibi ölmüyorsun, geberiyorsun sadece…
Sözde Müslümanlar, SEN DAHIL her türlü pislik sizde…
Yalandan tut, dolandırıcılığa…
Vergi kaçakçılığına, dönüştünüz, dönüştürüldünüz bir muhbirler topluluğuna!

Ana…
Evladından korkar oldu, baba ailesinden…
Türbanlı orospular bekler, koca çıksın evden açsınlar bacak başkasına…
Sözde MÜSLÜMANLAR YA(!)

Bir parça paçavrayla insan insan, ahlakı ahlak olsa…
Cennete ne hacet…
Dünya var ya!

Tiksiniyorum sizlerden, utanıyorum bu topluluğun bir mensubu olmaktan…
Benim çocukluğumun insanları değilsiniz, belki hep böyleydiniz ben fark etmedim…
Ama…
Ne sizler benden ne ben sizdenim…
Dünkü O pezevenk hala çıkmaz aklımdan, ölü sikici…
Ölmüş eşek buldum sandı, sikecek akli sıra. Yapmıyorsa Önder bir şeyi vardır elbette bir nedeni…
Beni okusan ne olur okumasan ne olur…
Bu herifler, bu zihniyet gösterdi senin gerçek yüzünü, SEN…
Hiçbir zaman değişmeyeceksin ki!

KAPALI KAPILAR…
KAPALI KAPILAR ARDINDA KONUŞULAN ve PLANLANANLAR…
2,5 milyar…
TEKRAR iki buçuk milyar…
İnsandan söz edilmekte, SINEK GIBI öldürülecekler…
Evet, plan böyle bu rakam veya bu rakama yakın “insan” ölmeli ki diğerleri…
Geride kalanlar…
Rahat yaşasın(!)

Bu plan uygulamaya kondu bile, IMHA…
Yavaş yavaş, belli etmeden…
Hastalıklar, salgınlar…
Toplu kısırlaştırmalar, nasıl mi?

Hava cıva, evet cıva…
İnsanlığın bildiği en etkili sinir zehirlerinden biri, soluduğun hava…
İçtiğin su…
Besin diye yediklerin…
Zehir…
Ben kapalı kapılar ardında konuşulanların yalancısıyım, nereden mi biliyorum bunları öyleyse?
DEMEDIM MI…
Senin ömrün boyunca bilmeyeceğin, görmeyeceklerini ben görür, okurum diye!?

Berbat bir gün yine, berbat…
Dua…
Gözyaşı kalmadı, akmıyor artık. ZEHIR…
Doğrudan yüreğe. Ne kalpmiş be ne yürek…
Durmadı, durmayacak!

Bu sabah Oma’daydım, araba orada. Plaka, ruhsat…
Gittim almaya, işimi bitirdim arabaya gidiyorum, yok dışarıya park ettim, yola…
Girmedim bahçeye. Minibüsün biri geçti yanımdan…
Taktı geri vitese geldi yanıma…
“Kardeş bu ev satılık mi?”
“Senin mi?”
Bilmem ne, ahiret soruları…
Doğrudan Türkçe konuşuyor benimle, yekten ya doğrudan…
Zaten tepem atık, burnumdan soluyorum…
Evlat…
Bir tepem attı, ulan sana ne?
Mal benim değil mi ister satarım ister boş bırakırım SANA NE?
Hayvan oğlu hayvan, SANA NE???

Nefret ettim buradaki insanlardan, Türk dediklerinde kaçacak yer arıyorum…
Her biri Türkiyeli…
Gerçi Almanda pek farklı değil AMA en azından biraz daha seviyeli…
Bu ne ya böyle, bu ne?

Siktir ettim herifi, bön bön ardına baka baka siktirdi gitti!

Geçenlerde evladın evinde…
Söz döndü dolaştı geldi evin KANUNLARINA, kurallarına…
Rahmetli pederin ve annemin koydukları kurallar hala geçerli, bir ben bir, iki ek yaptım demeyelim…
Mevcuttu genişlettim…
Dedikodu, onun bunun bilmem nesi…
Evde…
Kimseyi ilgilendirmemeli, ILGILENDIRMIYOR!
NOKTA

Yemin ediyorum bak, Allah belamı versin yalanım varsa…
Kimseyi bilmem, kimseyi tanımam. Türkiye’de akrabam ya akrabalarımı tanımam…
ILGILENDIRMIYOR BENI…
AMA özellikle burada, Wiesbaden’de herkes bilir tanır beni, bizi…
Niye ya niye, egzotik bir hayvan türümüyüm?
Sekiz gözüm, iki başım mı var?
Bulunmadık bir Hint kumaşı mi?

Değilim…
Asosyal miyim, eğer sosyalleşmek, sosyal olmak beni ilgilendirmeyen konulara burnumu sokmaksa…
Arkadaş…
Asosyalin feriştahıyım, var mı bir diyeceğin?
Varsa…
Taaa ananın bilmem nesine kadar yolunda var!

Bak kardeşim, doğru yanlış ben böyle yetiştirildim…
Yoktur senin benim…
Bizim vardır, bizim. Mal, mülk…
Çok özel şahsi bir şeyler olmadıktan sonra…
Elbirliği, güç birliği ile alinmiş, yapılmıştır…
Hele hele para, senin benim, mesela bir yastığa baş koyduğum insanla…
Yok öyle bir şey ama hele bir yapsın, hele bir denemeye kalksın…
Paçavra gibi…
Yırtarım onu baştan başa…
Kim daha idareliyse, iradeli…
Para onun elinde, yoktur senin benim…
Her şey bizim!

Bak Dada, Dayday bile…
“Benim olan, bizim olana” bizim der…
😊
EVET, bizim…
Bu ülke gibi, bak dövize falan…
Rakamlar ortada, sen hala senin hırsızına inan sen hala ona lider gözüyle bak…
Kendi “evini” sevk ve idare edemeyen “adama” BEN adam demem!

12:57 / 10:57

Dolar 5,30
Euro 5,98
Çeyrek altın 364,55
Borsa 101502

17:00 / 15:00

Dolar 5,30
Euro 6,00
Çeyrek altın 366,12
Borsa 102320

DIKKAT ET BAK, dikkat et…
Neredeyse hiçbir yazar, çizer söz etmez bundan…
Tanzim satışları…
Ulan orospunun çocuğu…
Tayyipistani ÖZELLEŞITIRKEN, yap – işlet…
Devir etler akilin neredeydi, ta başından beri demedim mi bir devlet şirket değildir…
Bir futbol takımı, şirket mantığı ile yönetilemez…
Dedim mi demedim mi?

Devlet…
Baba gibi, babalar en son duysa bile…
Vurdu mu yumruğu masaya, herkes çil yavrusu gibi dağılır…
Denetimde gevşeklik yapan baba, baba değildir…
Sevdikleri, değer verdikleri ONUN kontörlü altında değilse…
Ne adamdır ne erkek ne baba ne bir sevgili!

Ve…
Sen hala buna oy vermek istiyorsun öyle mi?
O halde…
Ananında al beraberinde SIKTIR GIT!

KIRLI bir „oyun“, pis

Ekonomik “teröristlere”
Az çal ADI hırsız, az doyur yandaş yoldaş…
Bak altına 365,51…
Dolar 5,27…
Euro 5,95 SANKI sabitlendi…
Milim oynamıyor, milim(!???)

Borsaaa…
Serbest düşüşte…
101646, Euro yükseldi, 5,96!

YEDI iyiydi…
Yeminle Allah belamı versin acıyorsam, inşallah yediye yükselir…
Ohhh be! x