Önder Gürbüz

Efendim,

Ciddi siyaset VE ideolojiler gereği…
Devamlılık esastır…
Yazısında en azından bir parantez açıp bu hatırlatmada bulunsaydı içim rahat olacaktı.

Kahve…
Kenar mahalle, sokak arası siyaseti yapmayan…
Tarih bilincinde olan herkes ne demek istendiğini anlayacaktı…
Menderes ile başlayıp, Özal, Kemal Derviş gibiler ile süre gelen…
Recep Tayyip Erdoğan ile zirve yapan bir zihniyetin devamlılığıdır esas olan!

Başımıza gelen.

Yine tarih örnektir bizlere…
Anlayana, ders çıkarmasını bilene…
Ne demiştim?
Medeniyet hesap – kitap işiyse, ince ve hassas bir denge…
Bir olgunluk göstergesi, medeniyete giden yol insanoğlunun reşit olması, olgunluğa erişmesi…
Reşit oluncaya kadar…
Bu süreç içeresinde nice hata, nice haksızlıklar. Adaletsizlik, açlık…
Devrimlerin fitilini ateşleyen…
Ve yine, dikkat ediniz, hatırlayınız, AKP sürecini…
>>> Devrimler, kendi çocuklarını yer <<<
Pierre Vergniaud’un giyotin altında son sözleri…
Ne metal yorgunluğudur bu ne başka bir şey…
Balık…
Baştan kokmaya başlar. Bilinçtir…
İnsanı insan yapan, her toplum, her insan hak ettiği şekilde yönetilir!

oku

Hikayesi:

Allah gani gani rahmet eylesin, dedem…
Anne tarafından…
Köy insanı ama Allah inandırsın, yalanım varsa akşama çıkmamayayım…
Saf…
Tertemiz bir insan, alnı >>> gerçekten <<< secdeye varan birisiydi…
Annem hep anlatır, ne kadar temiz bir insansa bir o kadarda oynakmış…
Duramazmış yerinde…
Babaannem gibi gezenti, birisi kapıdan çıkmaya görsün; aynen böyle:

Nereye gidiyonuz bakem?
😊

Allah gani gani rahmet eylesin…
Gerçi kalmadı, mahallenin eskileri, o zamanlar çocuk olanlar hala yeri gelir anlatır…
Çingen bahçesi gibi, dedem toplarmış mahalle çocuklarını…
Koyarmış bu şarkıyı tefe*…
Sala babam sala, göbek at dur.

SÖZLERINI…
Dikkatle dinleyiniz!

* Tefi güzel calarmis

🙂

Usanmadım, usanmadım, usanmadım…
Doyamadım sevdiceğime!

Manyak psikologum

Böyle olmayacak!
Dur…
Kafayi calistirayayim biraz!

Hanıma söyledim, akşama güzel bir meze sofrası ısmarladım…
Ah İzmirli ah yaktın beni. Adanalının yaktığı gibi…
Vatan, memleket hasreti!

Bunu unuttun galiba?

Ah kızlar, ahhh
😊

İki ihtimalden biri…
Ya “yeraltına” ineceğim veya artık yazmayacağım!

Kaç kez ölümden döndüm, sayısını unuttum…
Ölebilsem…
Öleceğimi bilsem…
Acaba bir saniye durur muyum?

Allah senden razı olsun İzmirlim, çok güldürdün…
Hasbelkader yaşarız bu ülkede, hasbelkader…
Kele koltukta, bırak, gitme uzağa…
Özbeöz İstanbulluyum ama rahmetli babamın çocukluk İstanbullundan…
Pederi de koy bir tarafa, benim çocukluğumun İstanbullundan da yeller eser…
Ruhum İstanbul’sa…
Kalbim İzmir, Allah senden razı olsun İzmirlim…
Gerçekten, seninle bir kafaları süslemek isterdim.

oku