Yaşamak için ilaç içmiyorum, ilaç kullanmak için yaşıyorum sanki…
Hiç unutmayacağım Münih’i, O psikolog Hanımefendiyi…
Kadıncağız ne demişti;
“Çoğu insan uyuşturucuyu yaşamdan soyutlanmak için kullanıyor, kopmak için…
Sen…
Yaşamak, yaşayabilmek için kullanıyorsun”
Dün gece…
Bir şişe Viski bitti, haliyle bugün böyle olması normal. Ne uyuşturucu ne ayriyeten aldığım ağrı kesiciler ki neredeyse etki ve tesir açısından uyuşturucuya eşit fayda etmedi…
Delirecektim ya, kafayı yememe ramak kaldı…
Dayanma gücümü yitirdim kardeşim, tahammül kalmadı…
Kafayı bir iyice süsleyince uyuyup kalmışım…
Ne fayda, sabah…
Sahi nerede kalmıştık???
Aynen oradan devam!
Çekilecek bir rezillik değil inan…
Günler yaklaşıyor, Tayyipistan…
En korktuğum nedir biliyor musunuz?
Bir insana işkence etmenin çeşitli yöntemleri vardır…
İz bırakmayan şekilde, mesela tarakla…
Evet, evet tarak. Erkeklerin kullandığı taraklar ile akil almaz ağrılara sebep olabilirsin…
Gerçi g.t yalamak için tek tek serbest bırakıyorlar tutukladıklarını…
AMA bu zibidilerin sağı solu belli olmaz, eser yine, gelir iyi saate olsunlar…
İlaçlarım…
İlaçları vermeyerek işkencenin en alasını yaşatırlar(!)
Özlem olmasa, hasret…
Bu gece rahmetli babamı gördüm rüyamda, ne çok sevindim.
Rahmetlileri ne zamandan beri görmüyorum, özlem…
Hasret…
Olmasa alacağım hanımı gideceğim başka tarafa. Yalvaracaklar neredeyse, Almanya’dan turist gelmiyor. GELMEZ…
Düzeltsen bile siyasi ortamı, sen Alman milletini senin g.t kılın mi sandın?
Yap, yap (…) bir şey olmamış gibi yola devam…
Babayı bulursun bundan sonra, babayı…
Almanın etkisi sarar Avrupa’yı!