Neticede sadece bir insanım, bir çeyrek…
Sabah sabah valideden bir fırça yedim…
Öfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff!
Yeminle…
Vallahi billahi aklımın ucundan bile geçmedi…
Ne zamandan beri istiyorum bir nevi ata albümü…
İşte dedem rahmetli, babam, ben, Metin, Burak…
Yukarıdan aşağıya bir nevi soyağacı.
Dedem rahmetli kasaptı…
Bizim orası ve küçük çekmecede dükkânları vardı…
Çekmecenin en namlı kasaplarındanmış vakti – zamanında…
Hem kasaplığı ile hem…
Çapkınlığıyla!
Çapkınlık başka bir şey kardeşim zamparalık bambaşka…
Dedem çapkınmış, çapkın…
Üç katlıymış dükkân, üste kendileri otururmuş, giriş katı kasap…
Alta…
Aşna fişne…
😊
Düşünün bak teee o zamanlar…
Bu sabah tamamladığım yazım bağlamında düşünecek olursanız…
INSAN…
Oldum olası böyle!
Annem, babaannemi anlatıyor, nereler yaparmış hem kadınlara hem dedeme…
Herhangi bir şey değişti mi kadın ve tutumunda?
Geçelim…
Babamın fotoğrafı dururdu annemin odasında, günün birinde kayboldu…
Üst, baş günlük…
Koca göbekli Kadir işte. Allah gani gani rahmet eylesin…
Anne babamı ne yaptın?
“Kaldırdım, bana bakıyordu hep, kavga ediyordum onunla. Kaldırdım!”
Çok severim o fotoğrafını…
Nereye koydun?
“Şurada”
Çıkardım koydum yerine, bir – iki gün sonra yine kayıplarda…
Bu böyle bir süre devam etti. O kaldırdı, ben koydum…
Sonunda baktım olmayacak, aldım babamın fotoğrafını koydum oturma odasına.
😊
Oradan da kaybetti iyi mi…
😊
Bu sabah dedim anneme, YEMINLE BAK aklimin ucundan geçmedi…
Anne babamın güzel bir fotoğrafını bul bana, resmi…
Burak’ın, benim, Metinin (bebe, bir buçuk yaşındaydı kaybettiğimde) hepsini Türkiye’ye götürüp güzel bir şekilde bir araya getirelim!
Dedemin, rahmetlinin…
Oturma odasında durur fotoğrafı. Atatürk bir tarafta O duvarın öbür yanında…
Babamın >>> nihaiyi <<< yeri yemek masasının üstünde. Oradan kaldırmıyor artık…
Bana AMA ÇOK SERT BIR ŞEKILDE…
“Niye hep erkeklerin?
Haydaaa…
Ya anne yapma, etme…
Olmadı babaannem, anneannem, sen, Füsun, Sevda, Suna…
Sizleri de bir araya getirtiriz, ne olacak yani?
Bilinmesi gereken…
Albümlere hala bakamam, bana tahmin bile edemeyeceğiniz kadar acı veriyor…
Durdu…
Düşündü, düşündü…
Bayağı bir sesiz kaldı ve birden patladı…
“Peki benim babam niye yok bu tabloda?”
Bak ya…
Ne alaka?
Tabii O da atam AMA ben baba tarafını düşünmüştüm, yeminle hiç aklıma gelmedi…
Çünkü…
Genelde baba tarafı yer alır böyle tablolarda VE bildiğim kadar dünyanın neresine gidersen git bu böyle!
İstinsahlar kaideyi bozmaz.
“Yakıştıramadın babamı o tabloya değil mi?”
Ya anne, kara Mustafa’nın kara kızısın…
Kara Mediha, mecbur muyum yakıştırmaya?
😊
Not: Aslında…
Haksız değil. Dur bakalım belki sağlı sollu en üste…
“Nereye gidiysiniz bakiim” ve dedem…
Allah, gidip yaptırmayı nasip kısmet ederse.
Kadınlar…
Onlara böyle bir tablo, vallahi billahi aklıma gelmedi…
Niye olmasın, gayet tabii!
