Önder Gürbüz

Ortadoğu dosyasına bakmanızı tavsiye ederim…
Okuyun çocuklar, okuyun…
Düşünün…
Yüreğinize sorun, aklınıza…
VE etki altında kalmadan kendi yolunuzu kendiniz bulun.

Kin ile değil…
Nefret ile değil…
Bak yirmi seneyi aşkın bir süreden beri yaşıyorsunuz, içinde büyüdünüz…
Kinin, nefretin, yalanın ve hayal aleminin içinde…
Binlerce yıldır yaşadık böylesini, sevgiyle, hoşgörüyle birde dene!

Sonunda buda duyuldu…
Böyle yollara başvuran bir “yönetime” ne denir?
Gel…
Bul beni!!!

Anam soğan, babam sarımsak…
Kendim ise sadece bir ıspanak…
Kendimi bir b.k falan sandığım yok!!!

Dünkü son yazım…
Sanmayın ki haz duyuyorum, hoşuma gidiyor böyle şeyler yazmak…
Başkalarını aşağılamak…
Hor görmek, küçük görmek ve düşürmek…
Aksine üzüyor beni VE biliyorsunuz üzülmek bana YASAK!

İnsan ve ayna…
Aksini yansıtma…
Aynalar içinde devaynası ve bu aynada kendini gören zavallı…
Cüce ya resmen cüce, kendini…
Devaynasında gören cüce!

Geçen hafta Almanya’da büyük bir infiale yol açan bir tartışma…
Yazmadım, fırsat olmadı ve sağlığım, çok ama çok kötü, tahmin edebileceğinizin çok ötesinde kötü…
Liseye giden bir zilli, bir zibidi…
Biliyorsunuz Noel tatili kapıda, Hristiyanların çok önemli bayramlarından…
Vay efendim O Müslümanmış falan okulda bu bayram kutlanırmıymiş falan…
Affedersiniz adıyla sanıyla, ulan küçük orospu…
Sen önce bir etrafına baksana, nerede yaşıyorsun, sen kimsin kaltak?
Dağdan gelmiş bağdakini kovmaya çalışıyorsun, çıktığın mağaralarda da böylesine özgürlükler yaşıyordun değil mi?

Bir başka olay dün yaşandı, Mescid-i Aksa’da…
Ta Avrupa’dan gelen sözde Türk asıllı, kansız, şerefsiz zibidi sürüsü…
Dilerim Tanrıdan, Israil mahkemeleri onları analarının a. ına geri sokar, öylesine ağır cezalar…
Zibidi ya zibidi, cüce, sadece birer cüce…
Fes ile kalpağı birbirinden ayıramayan, sırtlarına utanmadan Türk bayraklı T-Shirt giyen hayvanlar…
Fes, Osmanlının…
Kalpak, Türkün…
Türk ruhunun, direnişin, uyanışın simgesi!!!

Tabiii…
Yüz buluyorlar Kasımpaşa ayısından, zibidilerin başı…
Hadi bakalım ayı kurtarsın sizi Israil’i elinden…
Ne diyor zibidi, bir başka zibidiye yönelik?
Karikatür muhalefeti!

Allah…
Bu ülkeyi, bu milleti zibidilerden tez günde, tez saate kurtarsın.

Ve yine, bir kez daha…
Özrü, kabahatinden büyük…
Sözde kendini, ailesini savunuyor…
“Ticaretle uğraşan insanlar”

Ulan koluna taktiğin orospunun hastanelere, ona buna ihtiyacı mi var?
Keza çoluğunun çocuğunun gemiciklere, kuyumculara falan…
Ateş olmayan yerden duman tüter mi?

Ahlak kardeşim, ahlak…
Siyasi ahlak!???
Kara para AKlama…
Vergi kaçırma!

Sözlerimi bitirirken aklıma gelir bir Alman özdeyişi…
„unter den Blinden ist der Einäugige König“
Cüceler arasında kalan Önder, kör olası Önder!!!

izle Almanca

Doğruya doğru, öyle ahım şahım bir şarap kültürüm yoktur…
Arada içerim, nadiren…
Viski, konyak, rakı…
Her rakıyı da içmem, içemem. Damak tadım farklıdır benim, klasik Türk erkeğinin zevkleriyle hiç ilgim alakam yoktur. Kadın tipi konusunda bile!

Kırmızı şarap bitmiş evde…
Bakin…
Şarabı seviyorsanız ve bu şarabın tadına bakmadıysanız şimdiye kadar kesinlikle tavsiye ederim…
İtalyan şarabı, AMA illa 2014 olmalı Primitivo Di Manduria old esteemed vineyears…
Keza rakı ki >>> sadece orada yetişiyor bun anason <<<
Yunanistan’ın bir adasında…
Ouzo of plomari, tavsiye ederim.

Taunusstein…
Küçücük bir yer, otuz senenin üzerinde buralıyız. Bir avuç Türk vardı…
NORMAL insanlar, giyimleri kuşamları falan göze batmayan cinsten.

ARKADAŞ, yolda…
Hangi mağaradan çıktıklarını bilmem, doldu, doluştular…
Yerleri süpüren pardösüler, sözde Müslüman, iman neyden geliyordu kardeşim?
Efendim, duyamadım…
Evet, ya…
Temizlikten!

Başları bir garip bağlı, rengarenk…
Utanç abideleri, sadece utanç vesilesi!

Birleşik Arap Emirlikleri, Osmanlı’yı hırsızlıkla suçladı, kutsal emanetleri çaldığımızı iddia etti, “işte Tayyip Erdoğan’ın dedeleri” filan dedi, Araplara toz kondurmayan asrın liderimiz de pek öfkelendi, “eyyy bize bühtanda bulunan zavallı” falan dedi.
*
1942…
İkinci Dünya Savaşı patlamıştı.
Hitler sınırımıza dayanmıştı.
Girip girmeyeceği belirsizdi.
An meselesiydi.
*
Atatürk dört sene önce rahmetli olmuştu, milletin ve memleketin sorumluluğu İsmet İnönü’nün omuzlarındaydı.
Trakya’da bazı önlemler almıştı ama, milli mücadelede olduğu gibi, asıl savunma hattını Ankara önlerinde kuruyordu.
*
Eğer Türkiye’ye girmeye niyet ederlerse, ilk hamlede İstanbul’un uçaklarla bombalanacağını tahmin ediyordu.
Bismillah ilk iş, kutsal emanetleri menzil dışına çıkarmaya karar verdi, gizli bir emir verdi.
*
Haydarpaşa’da özel tren hazırlandı.
İçi çinko, özel bölmeli sandıklar yaptırıldı.
Topkapı Sarayı, Dolmabahçe Sarayı ve İstanbul Arkeoloji Müzesi’ndeki kutsal emanetler, Hazreti Muhammed’in hırkası, mühürü, kılıcı, oku, yayı, Kabe’nin anahtarı, Hazreti Osman’ın kanlı Kuran-ı Kerim’i, padişahların tahtları, eşyaları, hazine, silah, tablo, porselen, paha biçilmez el yazması eserler, büyük bir gizlilikle ve titizlikle sandıklara yerleştirildi.
*
391 sandık…
48 vagon tutmuştu.
*
Niğde’ye götürüldü.
*
Topkapı Sarayı müdür yardımcısı Lütfü Turanbek başkanlığında, 30 personel, aileleriyle birlikte eşlik ediyordu. Sadece refakat değildi bu… Eserler İstanbul’a dönene kadar, aileleriyle birlikte kalacaklardı.
*
Kutsal emanetler ve ecdadımızın hatıraları, Akmedrese ve Sarı Han’a yerleştirildi. Özel askeri birlik tarafından korunmaya başlandı, yerel yöneticilere bile bilgi verilmedi.
*
1943… İsmet İnönü, Churchill’le görüşmek üzere Adana’ya gidiyordu, treni Niğde’de durdurdu, indi, üç tarihi binayı teftiş etti, kendisi bile içeri girmedi, Lütfü Turanbek ve askeri birliğin komutanından bilgi aldı, ayrılırken de “bize emanet, size emanet, gözüm arkada kalmasın” dedi.
*
Dört sene…
Tehlike geçti.
1947’de tekrar aynı güzergah üzerinden İstanbul’a geri taşındı.
Yerlerine yerleştirildi.
*
İsmet İnönü, bu tarihi hadiseden hatıralarında da, tuttuğu günlüklerde de bahsetmedi.
Kendisine paye çıkarmadı.
Vatan, bütün kutsallarıyla ona emanetti, gereğini yapmıştı, hepsi buydu.
*
Özetle… Mustafa Kemal Atatürk, çalınmasın, kaybolmasın diye kutsal emanetleri kayıt altına alıp, Topkapı Sarayı’nı müze haline getirmişti, Atatürk’ten sonra başgösteren ilk işgal tehlikesinde de bizzat İsmet İnönü tarafından sahip çıkılmış, kurtarılmış, korunmuştu.
*
İki ayyaş yani!
*
Camileri ahır yaptı, camileri depo yaptı denilen iki ayyaş!

http://www.sozcu.com.tr/2017/yazarlar/yilmaz-ozdil/kutsal-emanetler-2141967/

I know it, i see you…
You readed me also…
As the world…
My frends, god…
Is the same god…
The desire for peace, for freedom for all pepope is the same…
We have also only two eyes, one nose and one mouth…
But…
The tongue is not the same.

I’m a Moslem…
Jerusalem is for me aslo important as significant for you, also for the Christ people.

Jerusalem can not be politicized, should not to be politicized…
Religion is credence…
Religion is belife, is aceptance…
You know…
Sharing ist for all Abrahamic religions important…
We are all only god’s children.

Atatürk said:
„Peace at Home, Peace in the World“

In the Kuran gives an pasage, god said…
Share and i will give you more!

Kıyametler kopuyor, kıyametler…
Birileri…
Demokrasinin zaaflarından yararlanarak, g.tün kılları onu bir yerlere yükseltti diye…
Kendini gerçekten lider zannediyorken…
Bir diğeri, öncekinden farksız bir zibidi, yeşilin güzellikleri sayesinde dünyayı satın alabileceğini sanıyor.

Almanların özdeyişleri arasındadır…
“Wenn sich zwei Streiten freud sich der Dritte”
İyi ya, gülen Netanjahu(!)

Hatırlı okuyucularım bilirler beni…
Düşüncelerimi, para gerekli ama dünyada paradan çok daha değerli…
Sevgi, saygı ve güven…
Ve yine saygı…
Hak edene gösterilir…
Saygı öyle değerli bir “nimettir ki” önüne gelene gösterilmez ne parasına ne puluna ne makamına(!)
Akıl yaşta değil başta ya, o misal saygı hak edilmeli!!!

Çok şiddetli beden ağrılarına…
Birde yürek acısı katma!

Kıpırdamaya halim yok, parmaklarıma kadar, eklem yerleri…
Çok canim acıyor, yapma gülüm yapma!

Hava yağmurlu, ben yeni sünnet edilmiş çocuk gibi…
Bacaklarımı ayıramıyorum, adım atmaya hal yok, acıyor, canım çok acıyor…
Bıktım kocakarı gibi ağlanmaktan, bıktım böyle yaşamaktan.

Sabah haberlerden geçti…
Rize’nin Akarsu köyü…
Herif, zibidi, ahlaksız adi hırsız…
Ve yönettiği iddiasında olduğu ülke, Türkiye!

Toprak kardeşim, toprak ana gibidir…
Anne, seni doğurur, büyütür, besler, sonunda seni bağrına basıp ebediyete kadar sarar sarmalar…
Anne…
Ana yaşadıkça senden “yaşarsın”, şefkatini, sevgisini eksik etmez senden…
Ana – dolu, anne gibi dolu, dolu…
Senin, onun, bunun herkesin bir ülkesi var, annesi…
Toprağı…
Yanlış anlama bir benzetme, anla diye…
İğfal edildi “anan”, ırzına geçildi, tecavüze uğradı VE sen izlemekle yetindin!

Nerede Sakarya ruhu, nerede Çankaya terbiyesi, görgüsü ve ciddiyeti…
Nerede?
Her şeyi bitirdi, iki düzenbaz ki bunlar zirvesi, onlar gibi binlercesi…
Din dediler, iman dediler, Kur’an dediler ve sattılar…
Anaya bacak açtırdılar, sattılar, pazarladılar…
Sınırları namus bildik, bırak bacak arasını ta kalbimize kadar girdiler, becerdiler, beceriyorlar bizi…
Anamızı, toprağımızı, aklımızı kana, kana s.kiyorlar!

Yol yapmışlar…
Akarsu köyüne sapağı unutmuşlar…
Çile…
Çile bülbülüm çile!!!

Bırak Rabbiyayı, Müslüman kardeşleri, Suriye’yi…
Filistin’i…
Bak koskoca ülkeye, bak Kıbrıs’a, bak Türk-i Cumhuriyetlere…
Hepsinden geçtim…
Aç ulan açta oku kutsal kitabı…
Kur’an-ı Kerimimizi…
Öğren helal olanı, öğren haramı, öğren hak ve adaleti!