Eskiden yalan söylemek kolaydı…
9 Haziran 2018
Eskiden çok güzel yalan söylerdik…
Bir sofraya oturdun mu, hele dinleyen varsa, içine biraz heyecan da koyarsan, ağızları öyle açık kalırdı…
Atabildiğin kadar at, nasılsa doğrusunu bilen yok…
*
Sonra bu Google çıktı…
Bir tür yalan makinesi…
Daha sen “Sultan Yavuz Murat Han Paris’e yürüdüğünde” derken, yeğen masanın altından cebini açıp bakıyor “Dayı adı öyle değil, o tarafa da hiç gitmemiş” diyor…
Büyüklere saygı da yok tabi…
*
“Mersin-Silifke demiryolunu hızlı trene bağlayacağız” dedi…
Çocuklar baktılar:
Mersin-Silifke demiryolu yok…
*
“CHP’nin tek parti döneminde 75 kişilik sınıflarda okudum” dediği an cepler masa altında hesapladı, on dakika içinde tüm memleket bilgi sahibi oldu:
1954 doğumlu, okul yaşına geldiğinde tek parti biteli 10 sene…
*
“Süleyman Demirel Üniversitesi’ni biz kurduk” dedi…
Kuruluşu 1992…
*
Benim favorim:
“Erdal İnönü ile Ecevit FETÖ ile görüşüyorlardı, gelsinler konuşalım…”
Canlılarla televizyona çıkıp tartışmak istemeyip, ölüleri görüşmeye çağırmasından belli ki doğru söylüyor…
*
“CHP köprüyü satıyordu, rahmetli Turgut Özal engel oldu” dediğinde ise binlerce cep açıldı, görüntülü bu sefer…
Özal “Köprüyü satarım” diyor…
HP Genel Başkanı Calp “Sattırmam” diye masaya vuruyor…
*
Bunlar sadece bir haftalık zaman içindeki küçük şeyler…
*
Peki, küçük şeyler doğru değil de, büyükler doğru mu:
“Büyüdük…”
“İlerledik…”
“Parladık…”
“Uçtuk…”
*
En iyisi siz yine cebinize bakın…
Kaç paranız var?..
https://www.sozcu.com.tr/2018/yazarlar/bekir-coskun/eskiden-yalan-soylemek-kolaydi-2457491/?utm_source=yazarlar&utm_campaign=diger_yazilar&utm_medium=diger
Millet kıraathanesi
9 Haziran 2018
Mustafa Kemal’in talimatıyla 1932 yılında açıldı. Halkevleri…
*
Aydınlanma devrimini toplumun kılcal damarlarına kadar yayan kültür yuvalarıydı.
Halkın okuması, dinlemesi, tartışması, sanat, tarih, edebiyat alanlarında kendisini yetiştirmesi, spor yapması, sağlık eğitimi alması için kurulmuştu.
*
Kitap ve okuma odası, halkevlerinin tesis şartıydı, olmazsa olmazıydı.
Kütüphanelerindeki kitap sayısı, 10 yıl içinde 500 bine ulaşmıştı, halkevlerinde kitap okuyan yurttaş sayısı 2.5 milyona ulaşmıştı.
O günkü Türkiye nüfusunun sadece 17 milyon olduğunu düşünürsek, kitap okuyan 2.5 milyon kişinin ne kadar muhteşem rakam olduğu daha iyi görülür.
*
Resim sergileri açılırdı, konferanslar, konserler verilirdi. İlk bir yıl içinde 500 bin kişi konferans dinlemiş, 480 bin kişi konser izlemişti.
Tiyatro gösterileri, film gösterileri yapılıyordu. Ankara’da inşa edilen açıkhava sinemasında, ilk yıl 150 bin kişi film izledi.
Sıkı durun… 10 yıl içinde 3 bin 250 tiyatro oyunu sahnelendi!
*
Yüzyıllar boyunca gözardı edilen folklorumuzun, halk oyunlarımızın yeniden dirilmesini sağladı.
Unutulan, unutturulan halk ezgilerini yeniden canlandırdı.
Korolar oluşturuldu.
Müzik aletleri dağıtıldı.
Türk halk müziğinin kendini ifade edebilmesine fırsat tanıdı, çağdaş boyuta taşıdı.
*
Etkinliklerde kadın-erkek ayrılmıyordu. Laikliği içselleştiriyordu.
*
Resim, şiir, hikaye, fotoğrafçılık yarışmaları düzenleniyordu, yetenekler keşfediliyordu.
*
Müze kolları vardı. Çevredeki antik yerleşim birimleri tespit ediliyor, devlet kayıtlarına giriyor, korunması sağlanıyordu.
Tarihi eser niteliğinde olan çiniler, minyatürler, nakışlar, halılar, kıyafetler kayıt altına alınıyor, mahalli müzelere dönüştürülüyordu.
*
Kırsalda halkodaları açılmıştı.
İzmir’den Kars’a Giresun’dan Konya’ya Isparta’dan Çorum’a yerel dergiler yayınlıyordu.
Gönüllü aydınlarımızın katılımıyla, köylere geziler düzenliyordu.
Ağalık, beylik, aşiret gibi feodal yapılara karşı bilinç geliştiriyordu, insanımızı maraba olmaktan, köle olmaktan kurtarıyordu.
*
Hiçbir yurttaş arasında ayrım gözetmeden, Cumhuriyet’in nimetlerinden faydalanan, Cumhuriyet’i benimsemiş, çağdaş halk kitlesi yaratılıyordu.
*
Okuma yazma kursları, dikiş nakış, arıcılık, bağcılık, elektrikçilik, şoförlük, daktilo gibi kurslar veriliyordu. Cezaevlerindeki hükümlülere bile okuma yazma öğretiliyordu.
*
İş bulma kurumu gibi çalışıyordu. İnsanlarımızı meslek sahibi yapıp, vasıflı hale getirip, iş bulmalarına aracı oluyordu.
*
Ücretsiz forma, ayakkabı, spor aleti dağıtılıyor, spor kulüpleri kuruluyordu.
Güreş, boks, eskrim, voleybol, bisiklet, atıcılık turnuvaları düzenleniyordu. Topluca kültür fizik hareketleri yaptırılıyordu.
*
Tüzüğünde yeralan madde gereğince “yardıma muhtaç, kimsesiz kadınlara, kimsesiz çocuklara, malüllere, dermandan düşmüş ihtiyarlara yardım etme görevi” vardı.
Toplumu, bu insanlarımızı yalnız bırakmama konusunda eğitme görevi vardı.
Yoksullara yemek, giyim, barınma yardımı sağlıyordu. Halkevleri üyesi gönüllü hekimlerle ücretsiz tedavi ettiriyordu.
*
1932’de Adana, Afyon, Ankara, Aydın, Bursa, Çanakkale, Denizli, Diyarbakır, Eskişehir, İstanbul, İzmir, Konya, Samsun ve Van’da 14 şubeyle başladı.
*
1950’de 478 halkevi, 4 bin 322 halkodası bulunuyordu.
*
1951’de karşıdevrimciler tarafından kapatıldı, komple imha edildi!
*
Ve şimdi…
Asrın liderimiz sürpriz şekilde çıktı, “millet kıraathaneleri kuracağız, tüm şehirlerimizde ilçelerimizde olacak, iskambil oynanan yer değil, okey oynanan yer değil, kitaplarla döşeli olacak, gençlerimiz yaşlılarımız gelecek, kitabını alacak, ücretsiz çayını kekini alacak, 24 saat açık olacak” dedi.
*
Durumun vahametini kavrayamayan bazı arkadaşlar “uzay çağında kahve açıyor, böyle komik vaat olur mu” filan diye kahkaha attı.
“Ekonomiden bahsediyoruz, nanoteknolojiden bahsediyoruz, bilimden bahsediyoruz, bunlar hâlâ kahveden bahsediyor” denildi.
*
Halbuki…
Tayyip Erdoğan kendi zihniyetinin halkevlerini açmaya hazırlanıyor.
*
Köy Enstitüleri’nin yerine imam hatipler monte edilmişti.
Halkevleri’nin yerine millet kıraathaneleri monte ediliyor.
*
Kötü bir taklit…
Kötü niyetli aynı zamanda.
*
Köy Enstitüleri ve Halkevleri bilgi meşalesiydi, karanlığı aydınlatıyordu.
İnsan beynini özgürleştirmeyi amaçlıyordu.
Çağdışı bırakılmış toplum dönüştürülüyor, çağı yakalayan, hatta çağını geçer hale getiriliyordu.
Devlet denilen mekanizmayı, halkını ezmek için kullanan değil, düşünen, sorgulayan, biat etmeyen yurttaşlarıyla yüceltmek isteyen, yurtsever vizyondu.
Birey olma bilincini kökleştiriyordu.
Fikri hür, irfanı hür, vicdanı hür nesiller yetiştirmeyi hedefliyordu.
*
İmam hatiplerde “kindar nesil” yetiştirmek istediklerini hepimiz biliyoruz. Millet kıraathanelerinde ne yapacaklar sanıyorsunuz?
https://www.sozcu.com.tr/2018/yazarlar/yilmaz-ozdil/millet-kiraathanesi-2457578/?utm_source=yazarlar&utm_campaign=diger_yazilar&utm_medium=diger
Hiç unutmam bir gün İsmet İnönü 75 kişilik sınıfı falakaya yatırmıştı…
10 Haziran 2018
“Romen Diyojen batarya batarya, gülle gülle saldırırken, Sultan Alparslan ve askerleri Allah Allah diye saldırıyordu” dedi. 1071’de batarya, top filan yoktu. Barut anca 250 sene sonra toplarda kullanılmaya başlandı.
*
“İstanbul’un tarihçesini bilmiyorlar, tarih bilseler konuşmaya yüzleri olmaz, öyle elinde mercekle Romen Diyojen gibi dolaşılmaz” dedi. Mercekle dolaşan, hayali roman kahramanı Sherlock Holmes’tü. Mercek yerine fenerle dolaşan Diyojen’in İstanbul’la alakası yoktu, Sinoplu filozoftu. Romen Diyojen desen, zaten mercekle fenerle alakası yoktu, Malazgirt’te esir düşen Bizans imparatoruydu. Üstelik, bir araya getirdiği bu üç isim arasında iki bin sene vardı.
*
“Bizans’ın hanımları Fatih Sultan Mehmet’i karşılarken, başımızda kardinal külahı görmektense Osmanlı sarığı görmeyi tercih ederiz demişlerdir” dedi. O lafı söyleyen Bizanslı hanımlar değildi. O lafın orijinali öyle değildi. Söylendiği tarih de 1453 değildi.
*
“Ankara, Selçuklu başkenti” dedi. Selçuklu başkenti Konya.
*
“Olimpiyatlara adını veren dağ, Antalya’daki Olimpos dağıdır, olimpiyat meşalesinin kaynağı da Olimpos dağındaki Çıralı’dır” dedi. Olimpos dağı Türkiye’de değil, Selanik’te. Bizdeki Olimpos, dağ değil, carettaların yavrulama alanı. Olimpiyat meşalesinin Çıralı’yla alakası yok, ilk kez 1928’de Amsterdam Olimpiyatı’nda yakıldı.
*
“Akdeniz, beyaz deniz, White Sea olarak adlandırılır” dedi. Akdeniz’in adı White Sea değil. White Sea, Rusya’nın kuzeyinde.
*
“Almanların Goethe’si varsa, İspanyolların Sokrates’i var” dedi. Sokrates, İspanyol değil, Yunan… Sokrates’le Cervantes arasında iki bin sene var.
*
Miting sırasında hıçkırık tuttu, “biliyorsunuz bizim Karadeniz’de bunun türküsü var, hıçkırık tuttu beni, tuttu da bırakmadı” dedi. O türkünün sözleri öyle değil. Karadeniz değil, Ege türküsü.
*
“Türkçemizin abideleşmiş şairi Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın Sanat isimli şiirini okumak istiyorum” dedi, okudu. O şiir Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın değil, Faruk Nafiz Çamlıbel’in.
*
“Arif Nihat Asya’nın Bayrak şiiri var, bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır, toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır” dedi. O mısralar Arif Nihat Asya’nın değil, Mithat Cemal Kuntay’ın.
*
“Sütçü Nine’nin diyarı Kahramanmaraş” dedi. İmam’ı Nine yaptı. Sütçü İmam Kahramanmaraş’ta ama, Nene Hatun tee Erzurum’da. Direndikleri düşman bile farklı.
*
“Ziya Paşa’nın güzel bir lafı var, eşek ölür kalır eseri” dedi, sonra düzelterek, “pardon pardon, eşek ölür kalır semeri, insan ölür kalır eseri” dedi. Halbuki düzelttiği falan yoktu, o laf Ziya Paşa’nın değil, Mehmet Akif Ersoy’un.
*
Kendi yaşadıklarını Hazreti Muhammed’in yaşadıklarına benzetti, “darbeciler bizden önce Dalaman’a gelmişler, uçağa girmişler, bakmışlar çıkmışlar, hani Nur mağarasındaydı değil mi, hani geliyorlar sevgili peygamberimiz, Ebubekir Sıddık ile orada ama, mağaranın kapısını örümcek örüyor, gelip bakıyorlar, burada örümcek ağ ördüğüne göre herhalde buraya kimse girip çıkmamış diyorlar ve müşrikler dönüp gidiyor, şimdi bunlar da bakıyor, uçakta kimseyi görmeyince dönüp gidiyorlar” dedi. Birincisi, bu anlattıkları Hazreti Muhammed’in yaşadıklarına benzemiyor, çünkü örümcek olayında Hazreti Muhammed mağaranın içindeyken, asrın liderimiz zaten uçakta yok. İkincisi, Kuran’ı Kerim’de anlatılan o mağaranın adı Nur değil, Sevr mağarası… Nur ise, Hira mağarasının bulunduğu dağın adı.
*
“Gençler, biliyorsunuz, Abdülhamid hiçbir şey kaybetmeden bu toprakları korudu, Abdülhamid’in hal fermanını hazırladılar ve kendisini ne yazık ki idam ettiler” dedi. Abdülhamid, Mısır, Tunus, Kıbrıs, Sırbistan, Karadağ, Romanya, toplam 1.5 milyon kilometrekare toprağı savaşmadan kaybetti. İdam filan edilmedi.
*
“Amerika’yı Kolomb keşfetmedi, Müslümanlar keşfetti, Kolomb gemisiyle Amerika kıtasına geldiğinde Küba’da cami gördü” dedi. Biz alışığız ama, Amerikalıların nutku tutuldu, Castro bunları duyunca öldü.
*
Isparta mitinginde konuştu, “üniversiteyi Isparta’ya kim yaptı, üniversiteyi Isparta’ya kim getirdi, biz getirdik biz” dedi. Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi’nin kuruluş tarihi 1992.
*
“Mersin-Silifke arasını hızlı tren hattına bağlamayı planlıyoruz” dedi. Mersin-Silifke arasında tren hattı yok.
*
“Biz gelmeden önce MR mı vardı, tomografi mi vardı” dedi. 1989’dan beri var.
*
Şair Sezai Karakoç’un ölüm yıldönümü vesilesiyle şiirler okudu, “Allah rahmet eylesin” dedi. Sezai Karakoç yaşıyor. Rahmet okuduğu Karakoç, Abdürrahim Karakoç.
*
“Erdal İnönü’yle Bülent Ecevit gelsinler konuşalım” dedi. Gelirlerdi ama, ikisi de rahmetli.
*
“Komünistler biz köprüyü satacağız diyordu, rahmetli Özal da satamazsınız diyordu” dedi. Necdet Calp yumruğunu masaya vura vura “sattırmam” diyordu, Turgut Özal “satarım” diyordu.
*
En son…
“Ben 75 öğrencili sınıflarda okuduğum zaman tek partili dönemdi” dedi.
*
Sınıflar kaç kişilikti bilmem ama, İsmet İnönü döneminde eğitim kalitesi hakikaten berbatmış be kardeşim!
*
Asrın liderimiz keşke Şemsi efendi ilkokuluna gitseymiş.
https://www.sozcu.com.tr/2018/yazarlar/yilmaz-ozdil/hic-unutmam-bir-gun-ismet-inonu-75-kisilik-sinifi-falakaya-yatirmisti-2459287/
